مشاور سلامت و نماینده رسمی شرکت پارس نیوشانیک
تلفن تماس 09195854357 آیدی تلگرام @bijari_newsha سایت رسمی خرید دمنوش isfahan.persianhealthdrink.com
ادامه...
نام تجاری گیاه:
Maidenhair
نام علمی گیاه:
Adiantum capillus-veneris
تاریخچه:
پرسیاوشان ساقه های بلند و باریک مو مانند و برگ های ظریف و پنجه ای شکل دارد. نام علمی این گیاه به معنی “موی ونوس” برگرفته از دو واژه ی لاتینبه capillus معنی مو و veneris منسوب به ونوس، ایزدبانوی رومی است. پرسیاوشان بومی شمال و جنوب آمریکا، اروپا، استرالیا، آسیا، آفریقا، چین و ژاپن است.
Quince
نام علمی گیاه:
Cydonia oblonga
تاریخچه:
درخت به، بومی جنوب غرب آسیا به ویژه ایران و آناتولی است. نخستین درختان به، به صورت خودرو در کوهپایه های قفقاز رشد می کردند. این میوه در دوران باستان با نام سیب طلایی، از خاورمیانه به منطقه ی مدیترانه و از آنجا به غرب و از طریق جاده ی ابریشم با نام هلوی طلایی سمرقند، به شرق و چین حمل می شد. به، از دوران باستان تا اواخر قرون وسطی به طور گسترده در بسیاری مناطق استفاده می شد حتی در برخی مناطق و کشورها، آن را بهتر از سیب می شناختند. این میوه، به دلیل شباهت با گلابی، ابتدا با نام علمی Pyrus cydonia ، اما بعدها به صورت گونه ای مجزا و با نام علمی Cydonia oblonga ثبت شد.
نام تجاری گیاه:
Ajwain
نام علمی گیاه:
.Trachyspermum ammi L
تاریخچه:
منشأ این گیاه به احتمال زیاد، مصر است و اکنون در سرتاسر خاورمیانه پرورش داده می شود. این گیاه بسیار قدیمی، همانند بسیاری از دیگر ادویه ها، مصرف دارویی داشته است.
نام تجاری گیاه:
Roselle ، Hibiscus، Sour tea
نام علمی گیاه:
Hibiscus sabdariffa L.
تاریخچه:
هیبیسکوس یا چای ترش که به آن چای سرخ یا چای مکّی هم می گویند، از زمانهای قدیم در آفریقا و کشورهای گرمسیری مجاور این قاره، برای درمان بیماری هایی چون فشارخون بالا، بیماری های کبد، سرطان، یبوست و تب استفاده می شد. بیش از ۳۰۰ گونه از این گیاه در سراسر جهان در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر یافت می شود. موطن اصلی چای ترش، غرب آفریقاست، اما امروزه در آسیا، استرالیا، آمریکای مرکزی و بسیاری از کشورهای گرمسیری در سطح وسیعی کشت می شود.
جام ِگل این گیاه برای تهیه ی مربا، نوشیدنی و چای، در مصر، ایران، تایلند و کشورهای غربی کاربرد فراوان دارد.
خواص :
۱- تنظیم فشار خون
براساس نتایج پژوهشی که در ژورنال J Ethnopharmacol منتشر شد، مصرف چای ترش در بیماران مبتلا به فشارخون بالا سبب کاهش فشارخون می شود. در پژوهش دیگری، مشاهده شد که مصرف این چای، اثر مثبتی بر فشارخون مبتلایان به دیابت نوع ۲ داشت که فشارخونشان کمی بالا بود. با اینکه سازوکار کاهش فشار خون هنوز به اثبات نرسیده است، مطالعات زیادی اثر مستقیم چای ترش را بر دیواره ی رگها، سیستم عصبی سمپاتیک، کانالهای کلسیم و مکانیزم های کولینرژیک (بخش هایی از سیستم عصبی که در عملکردشان از استیل کولین استفاده می کنند) گزارش کرده اند. وجود آنتی اکسیدانها و اثرات مدّر چای ترش، از دلایل ارائه شده برای تأثیر این گیاه بر کاهش فشارخون هستند. برخی پژوهشگران، گشاد شدن رگها بر اثر مصرف چای ترش و برخی دیگر هم کاهش ضربان قلب پس از مصرف این نوشیدنی را گزارش کرده اند. گفته می شود چای ترش با مهار ACE(آنزیمی که باعث افزایش فشارخون می شود) یا از طریق مکانیزم های مربوط به نیتریک اکسید در اندوتلیوم(بافت درون پوششی) باعث کاهش فشارخون می شود. ترکیبات اصلی مؤثر در کاهش فشارخون را آنتوسیانین هایی مثل هیبیسکین و دلفینیدین-۳-گلوکوزید می دانند.
۲- تنظیم قند خون
در پژوهشی که نتایج آن در Journal of Pharmacy منتشر شد، اثر عصاره ی چای ترش بر میزان قندخون موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بررسی شد. یافته های این آزمایش نشان داد که عصاره ی گیاه چای ترش بر میزان انسولین افزود و از مقدار قندخون کاست. افزایش قندخون می تواند به تشکیل گونه های فعال اکسیژن بینجامد که سبب بروز تنش اکسیداتیو و آسیب به سلول های بتا(سلول های ترشح کننده ی انسولین در لوزالمعده) می شوند. این گونه های اکسیژن می توانند از میزان آنتی اکسیدانِ درون-سلولی هم بکاهند. آنتوسیانین ها که گروهی از فلاونوئیدها هستند و در چای ترش هم یافت می شوند، خاصیت آنتی اکسیدانی دارند و می توانند این گونه های فعال اکسیژن را از بین ببرند. دِلفینیدین و سیانیدین از آنتوسیانین های چای ترش هستند. در این تحقیق، مصرف عصاره ی چای ترش با ترمیم سلول های بتا در پانکراس سبب افزایش ترشح انسولین از آنها و در نتیجه کاهش قندخون شد. در آزمایش های دیگر هم مشاهده شده است که چای ترش با ممانعت از فعالیت آنزیم های دخیل در جذب کربوهیدرات، از میزان قندخون می کاهد.
۳- کاهش وزن
چای ترش کالری کمی دارد و مدّر بودن آن سبب دفع سموم و مایعات اضافی بدن می شود. در یک پژوهش ۱۲ هفته ای که نتایج آن در ژورنال Food & Function منتشر شد، مصرف عصاره ی چای ترش از میزان چاقی و چربی شکمی افراد چاق کاست و آسیب کبدی را بهبود بخشید. تحقیق دیگری که در ژورنال Medical Hypotheses منتشر شد هم، چای ترش را در کاهش وزن به روش طبیعی موثر دانسته است.
در آزمایش ها، چای ترش کاهش اشتها در موش ها را سبب شد. دلیل این کاهش، بیشتر، کم شدن جذب غذا به نظر می رسد تا چربی سوزی. محققان ترکیب فعال زیستی به نام اسید هیبیسکوس را، مسبب کاهش اشتها در موش ها می دانند. ترکیبات چای ترش مثل اسید هیبیسکوس می توانند از فعالیّت آنزیمهای لوزالمعده جلوگیری کنند که این امر سبب جلوگیری از شکستن و جذب پلی ساکاریدها و کاهش وزن می شود.
۴- تنظیم کلسترول خون
در پژوهشهای آزمایشگاهی انجام شده، اثر چای ترش بر کاهش چربی را به بازدارندگی از اکسیداسیون LDL (کلسترول مضر)نسبت می دهند. در پژوهش انجام شده روی موش ها و خرگوش هایی با چربی خون بالا، مصرف چای ترش سبب کاهش کلسترول، تری گلیسرید و LDL شد. محققان معتقدند، چون ترکیبات گیاهی مثل سیتوسترول و پکتین اثرِکاهنده بر کلسترول دارند، می توان اثر چای ترش بر کاهش کلسترول را به این ترکیبات نسبت داد. به علاوه، عصاره ی آبی این گیاه حاوی مقادیر زیادی موسیلاژ و پکتین است. مطالعات نشان داده اند که پکتین، مقدار چربی در بافت ها و سرم خون را، بسیار کاهش می دهد.
۵- ضد سرطان
آنتوسیانین ها می توانند باعث آپوپتوز سلولی در سلول های HL-60 (سلول های سرطانی خون) شوند. این مواد با اثر گذاشتن بر اکسیداسیون LDL در سلول، فعالیت آنتی اکسیدانی خود را اِعمال می کنند. آنتوسیانین های چای ترش می توانند در جلوگیری از پراکسیداسیون LDL مؤثر باشند.
محققان براساس یافته های یک پژوهش( منتشر شده در ژورنال Pharmacology Biochemical) بیان کردند اسید پروتوکاتچوئیکِ چای ترش، با القاء مرگ سلولی در سلول های لوسِمیک(سرطان خون) در انسان، از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند. اثر بازدارندگی اسیدپروتوکاتچوئیک بر تومور پوست موش های آزمایشگاهی هم نشان داد که این اسید قابلیت حفاظت از بدن در برابر سرطان را دارد. اسید پروتوکاتچوئیک یک ترکیب فنلی است که از گل خشک گیاه هیبیسکوس استخراج می شود و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد توموری است. در این تحقیق، به دنبال استفاده از اسید پروتوکاتچوئیک چای ترش روی سلول های HL-60، شکسته شدن DNA و تغییرات مورفولوژیک مرتبط با آپوپتوز در این سلول ها مشاهده شد.
۶- بهبود عملکرد کبد
براساس مقاله ی منتشر شده در ژورنال Natural Product Radiance، در پژوهشی اثر حفاظتی عصاره های گل خشک چای ترش در برابر تنش اکسیداتیو در هپاتوسیت(سلول های بافت کبد) موش های صحرایی مشاهده شد. یافته ها نشان دادند اسید پروتوکاتچوئیک که ترکیب فنلی استخراج شده ای از هیبیسکوس و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است، از کبد در برابر اثر سمیِ القا شده با t-BHP، محافظت کرد. همچنین اثر محافظتی عصاره ی آبی هیبیسکوس در کبد موش های صحرایی در برابر اثر سمی پاراستامول گزارش شده است. عصاره ی آبی-الکلی گل های این گیاه هم باعث کاهش میزان پراکسیداسیون چربی در آسیب کبدی القا شده با تتراکلرید کربن شد.
۷- بهبود افسردگی
مصرف چای ترش در آرام کردن اعصاب مفید است. نتایج پژوهشی در Indian Journal of Pharmacology چاپ شد. در این پژوهش، محققان دریافتند که آنتوسیانین های چای ترش دارای خاصیت ضد افسردگی هستند. محققان یکی از دلایل افسردگی را کمبود یک یا چند عدد مونوآمین(سروتونین، نورآدرنالین و دوپامین) در بدن می دانند. در این آزمایش، محققان اثر مثبت ضد افسردگی عصاره ی متانولی چای ترش بر موش های سوری را مشاهده و نتیجه گیری کردند آنتوسیانین ها و آنتوسیانیدین های چای ترش از طریق سازوکارهای دوپامینرژیک، نورآدرنرژیک و سروتونرژیک (سازوکارهایی که با سه ماده ی دوپامین، تورآدرنالین و سروتونین در ارتباط هستند) اثر آرامش بخشی بر اعصاب دارند.
بهترین زمان مصرف :
نام تجاری گیاه:
Clove
نام علمی گیاه:
(L.) Merr. and L.M. Perry Syzygium aromaticum
تاریخچه:
میخک از غنچه گل خشک شده درخت همیشه سبز Syzygium aromaticum تهیه می شود. اگرچه این درخت بومی جزایر مالوکا در اندونزی است، اما میخک ها به طور طبیعی در هند، تانزانیا، سریلانکا، برزیل و ماداگاسکار رشد می کنند. بیش از ۲۰۰۰ سال، از میخک و روغن آن در طب سنتی هندی و چینی استفاده شده است. در قرن چهارم، بازرگانان عرب شکوفه های میخک را به اروپا آوردند. در طول قرن های هفتم و هشتم میلادی در اروپا، از میخک به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شد. امروزه، در بسیاری از خانه ها از میخک به عنوان ادویه استفاده می کنند و شواهد نشان می دهند که استفاده از آنها به عنوان یک داروی درمانی در برابر ارگانیسم های مضر همچنان رو به رشد است.
خواص :
۱-بهبوددهنده عملکرد مغز و حافظه
در سال ۲۰۱۱، اثر میخک بر یادگیری، حافظه و کاهش استرس اکسیداتیو در موش های آزمایشگاهی، بررسی و نتایج آن در مجله Planta Medica منتشر شد. استرس اکسیداتیو با سنجش سطح مالون دی آلدئید (MDA) و گلوتاتیون کاهش یافته (GSH) در مغز ارزیابی شد. درمان اولیه با روغن میخک به میزان ۰/۱و ۰/۰۵ (میلی لیتر/کیلوگرم) به مدت سه هفته، به طور معنی داری تأخیر در یادگیری را کاهش داد. بنابراین مصرف روغن میخک می تواند با کاهش استرس اکسیداتیو، کم شدن حافظه ناشی از اسکوپولامین را ترمیم کند.
۲- بهبوددهنده عملکرد کبد
اختلال در عملکرد انسولین در بیماران دیابتی، منجر به افزایش تولید گلوکز کبدی میشود. مطالعات اخیر اثر گیاهان بر افزایش جذب گلوکز به سلولهای چربی (مشابه عمل انسولین) را نشان داده اند. بر اساس نتایج پژوهشی در سال ۲۰۰۵، عصاره میخک از طریق کاهش بیان ژن آنزیم های فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز (PEPCK) و گلوکز ۶- فسفاتاز (G6Pase)، عملکردی مشابه انسولین در سلولهای کبدی و سلولهای تومور کبد دارد. آنالیزهای بیشتر نشان می دهند که میخک و انسولین به شیوه ای مشابه، بیان بسیاری از ژن های مشابه را تنظیم می کنند. این نتایج، بر نقش بالقوه ترکیبات مشتق شده از میخک به عنوان عوامل شبه انسولین تاکید دارند.
۳- افزایش میل جنسی
در سال ۲۰۱۳، اثر بهبود دهنده روغن اسانس میخک بر باروری رت های نر که در معرض منگنز قرار داده شده بودند بررسی و نتایج آن در مجله Advances in Sexual Medicine به چاپ رسید. بر اساس نتایج، عصاره روغن اسانس میخک، سبب بهبود غلظت اسپرم و ناهنجاری مرفولوژیکی ناشی از منگنز شد. همچنین در سال ۲۰۰۴ در پژوهشی که نتایج آن در مجله BMC Complementary and Alternative Medicine منتشر شد، عصاره میخک به میزان قابل توجهی رفتار تولید مثلی و میل جنسی موش های آزمایشگاهی را بهبود داد. البته شایان ذکر است که در تحقیقی در مجلهFood and Chemical Toxicology ، اثر سه غلظت عصاره میخک (۱۵ ، ۳۰ و ۶۰ میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن) بر عملکرد بیضه موش های آزمایشگاهی در یک چرخه اسپرماتوژنز (۳۵ روز) بررسی شد و نتایج نشان داد غلظت پایین تر (۱۵ میلی گرم) عصاره باعث افزایش فعالیت ۱۷β-HSD (آنزیم مبدل آندروستندیون به هورمون تستوسترون) و Δ۵ ۳β-HSD (آنزیم کاتالیزکننده بیوسنتز پروژسترون) و سطح سرمی تستوسترون شد، ولی دوزهای بالاتر عصاره (۳۰ و ۶۰ میلی گرم)، سبب کاهش موارد مذکور و کاهش تولید روزانه اسپرم شد. با توجه به این نتایج، محققان، توصیه می کنند در مقدار مصرف میخک جهت تقویت میل جنسی، احتیاط لازم در نظر گرفته شود.
۴- ضد میکروب
نتایج تحقیقی در مجله Journal of Applied Toxicology در سال ۲۰۰۵ نشان داد که روغن میخک منجر به حفاظت موش های آزمایشگاهی در برابر بیماری آفلاتوکسیکوزیس (ناشی از قارچ آفلاتوکسین)می شود. بر اساس اطلاعات منتشر شده در مجله Journal of Natural Products، ترکیبات میخک باعث مهار فعالیت عوامل بیماری زای دهان می شوند. در این پژوهش، فلاون ها، کامفرول و میریستینِ عصاره متانولی میخک فعالیت مهارکنندگی در برابر پاتوژن های P. gingivalis و P. intermedia نشان دادند. همچنین اثر عصاره استخراج شده میخک بر موش آلوده به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱(HSV-1) مورد مطالعه قرار گرفت و نتیجه آن در مجله Journal of Dermatological Science منتشر شد. دوز خوراکی (۷۵۰ میلی گرم / کیلوگرم در روز) از این عصاره به مدت ۱۰ روز، از پیشرفت و عود بیماری HSV-1 جلوگیری کرد و شیوع التهاب و سرخی پوست را نسبت به گروه کنترل کاهش داد.
۵-ضد سرطان
بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله Journal of Natural Products ، ترپن های میخک منجر به جداسازی پنج ترکیب فعال به نام های بتا کاریوفیلن، بتا کاریوفیلن اکسید، آلفا هومولن، آلفا هومولن اپوکسید I و اوژنول شدند. این ترکیبات سبب افزایش فعالیت آنزیم سم زدای گلوتاتیون S – ترانسفراز در کبد و روده کوچک موش شدند. دلیل خاصیت ضد سرطانی میخک را اثر آن بر القاء سم زدایی آنزیم ها و مهار مواد سرطان زای شیمیایی دانسته اند.
بهترین زمان مصرف :