میخک Clove

۰ دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Clove 

نام علمی گیاه:

(L.) Merr. and L.M. Perry Syzygium aromaticum

تاریخچه:

 میخک از غنچه گل خشک شده درخت همیشه سبز Syzygium aromaticum تهیه می شود. اگرچه این درخت بومی جزایر مالوکا در اندونزی است، اما میخک ها به طور طبیعی در هند، تانزانیا، سریلانکا، برزیل و ماداگاسکار رشد می کنند. بیش از ۲۰۰۰ سال، از میخک و روغن آن در طب سنتی هندی و چینی استفاده شده است. در قرن چهارم، بازرگانان عرب شکوفه های میخک را به اروپا آوردند. در طول قرن های هفتم و هشتم میلادی در اروپا، از میخک به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شد. امروزه، در بسیاری از خانه ها از میخک به عنوان ادویه استفاده می کنند و شواهد نشان می دهند که استفاده از آنها به عنوان یک داروی درمانی در برابر ارگانیسم های مضر همچنان رو به رشد است.

خواص :

۱-بهبوددهنده عملکرد مغز و حافظه

در سال ۲۰۱۱، اثر میخک بر یادگیری، حافظه و کاهش استرس اکسیداتیو در موش های آزمایشگاهی، بررسی و نتایج آن در مجله Planta Medica منتشر شد. استرس اکسیداتیو با سنجش سطح مالون دی آلدئید (MDA) و گلوتاتیون کاهش یافته (GSH) در مغز ارزیابی شد. درمان اولیه با روغن میخک به میزان ۰/۱و ۰/۰۵ (میلی لیتر/کیلوگرم) به مدت سه هفته، به طور معنی داری تأخیر در یادگیری را کاهش داد. بنابراین مصرف روغن میخک می تواند با کاهش استرس اکسیداتیو، کم شدن حافظه ناشی از اسکوپولامین را ترمیم کند.

۲- بهبوددهنده عملکرد کبد

اختلال در عملکرد انسولین در بیماران دیابتی، منجر به افزایش تولید گلوکز کبدی میشود. مطالعات اخیر اثر گیاهان بر افزایش جذب گلوکز به سلولهای چربی (مشابه عمل انسولین) را نشان داده اند. بر اساس نتایج پژوهشی در سال ۲۰۰۵، عصاره میخک از طریق کاهش بیان ژن آنزیم های فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز (PEPCK) و گلوکز ۶- فسفاتاز (G6Pase)، عملکردی مشابه انسولین در سلولهای کبدی و سلولهای تومور کبد دارد. آنالیزهای بیشتر نشان می دهند که میخک و انسولین به شیوه ای مشابه، بیان بسیاری از ژن های مشابه را تنظیم می کنند. این نتایج، بر نقش بالقوه ترکیبات مشتق شده از میخک به عنوان عوامل شبه انسولین تاکید دارند.

۳- افزایش میل جنسی

در سال ۲۰۱۳، اثر بهبود دهنده روغن اسانس میخک بر باروری رت های نر که در معرض منگنز قرار داده شده بودند بررسی و نتایج آن در مجله Advances in Sexual Medicine به چاپ رسید. بر اساس نتایج، عصاره روغن اسانس میخک، سبب بهبود غلظت اسپرم و ناهنجاری مرفولوژیکی ناشی از منگنز شد. همچنین در سال ۲۰۰۴ در پژوهشی که نتایج آن در مجله BMC Complementary and Alternative Medicine منتشر شد، عصاره میخک به میزان قابل توجهی رفتار تولید مثلی و میل جنسی موش های آزمایشگاهی را بهبود داد. البته شایان ذکر است که در تحقیقی در مجلهFood and Chemical Toxicology ، اثر سه غلظت عصاره میخک (۱۵ ، ۳۰ و ۶۰ میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن) بر عملکرد بیضه موش های آزمایشگاهی در یک چرخه اسپرماتوژنز (۳۵ روز) بررسی شد و نتایج نشان داد غلظت پایین تر (۱۵ میلی گرم) عصاره باعث افزایش فعالیت ۱۷β-HSD  (آنزیم مبدل آندروستندیون به هورمون تستوسترون) و Δ۵ ۳β-HSD (آنزیم کاتالیزکننده بیوسنتز پروژسترون) و سطح سرمی تستوسترون شد، ولی دوزهای بالاتر عصاره (۳۰ و ۶۰ میلی گرم)، سبب کاهش موارد مذکور و کاهش تولید روزانه اسپرم شد. با توجه به این نتایج، محققان، توصیه می کنند در مقدار مصرف میخک جهت تقویت میل جنسی، احتیاط لازم در نظر گرفته شود.

۴- ضد میکروب

نتایج تحقیقی در مجله Journal of Applied Toxicology در سال ۲۰۰۵ نشان داد که روغن میخک منجر به حفاظت موش های آزمایشگاهی در برابر بیماری آفلاتوکسیکوزیس (ناشی از قارچ آفلاتوکسین)می شود. بر اساس اطلاعات منتشر شده در مجله Journal of Natural Products، ترکیبات میخک باعث مهار فعالیت عوامل بیماری زای دهان می شوند. در این پژوهش، فلاون ها، کامفرول و میریستینِ عصاره متانولی میخک فعالیت مهارکنندگی در برابر پاتوژن های P. gingivalis  و P. intermedia  نشان دادند. همچنین اثر عصاره استخراج شده میخک بر موش آلوده به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱(HSV-1) مورد مطالعه قرار گرفت و نتیجه آن در مجله Journal of Dermatological Science منتشر شد. دوز خوراکی (۷۵۰ میلی گرم / کیلوگرم در روز) از این عصاره به مدت ۱۰ روز، از پیشرفت و عود بیماری HSV-1 جلوگیری کرد و شیوع التهاب و سرخی پوست را نسبت به گروه کنترل کاهش داد.

 ۵-ضد سرطان

بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله Journal of Natural Products ، ترپن های میخک منجر به جداسازی پنج ترکیب فعال به نام های بتا کاریوفیلن، بتا کاریوفیلن اکسید، آلفا هومولن، آلفا هومولن اپوکسید I و اوژنول شدند. این ترکیبات سبب افزایش فعالیت آنزیم سم زدای گلوتاتیون S – ترانسفراز در کبد و روده کوچک موش شدند. دلیل خاصیت ضد سرطانی میخک را اثر آن بر القاء سم زدایی آنزیم ها و مهار مواد سرطان زای شیمیایی دانسته اند.

بهترین زمان مصرف :

۱ تا ۲ ساعت قبل یا بعد از غذا

عوارض جانبی :

• استفاده مکرر از روغن میخک در دهان یا روی لثه می تواند به لثه ها، مغز دندان، پوست و غشاهای مخاطی آسیب زند.
• روغن میخک حاوی یک ماده شیمیایی به نام اوژنول است که به نظر می رسد سرعت لخته شدن خون را کاهش می دهد. ممکن است مصرف روغن میخک باعث خونریزی در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی شود.
• ممکن است روغن میخک باعث خونریزی در حین و یا بعد از عمل جراحی شود. حداقل ۲ هفته قبل از عمل جراحی از میخک استفاده نشود.
• در کودکان، مصرف روغن میخک از طریق دهان مضر است و می تواند منجر به عوارض جانبی شدید مانند تشنج، آسیب کبدی و عدم توازن مایعات در بدن شود.
• در دوران بارداری یا شیردهی از مصرف آن اجتناب شود.

توت فرنگی Strawberry

/۰ دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Strawberry

نام علمی گیاه:

Fragaria × ananassa

تاریخچه:

توت فرنگی با نام علمی Fragaria × ananassa گونه ای دو رگه و متعلق به جنس Fragaria است. تاریخ این میوه، به ۲۰۰۰ سال پیش برمی گردد. توت فرنگی های امروزی حدود ۲۰۰ سال پیش، از دورگه گیری بین توت فرنگی ویرجینیانا یا اسکارلت به عنوان والد نر و توت فرنگی چیلوئنسیس به عنوان والد ماده حاصل شده اند. این گیاه، حدود سال ۱۳۰۰ میلادی در اروپا کشت می شد. توت فرنگی های وحشی، قرن چهاردهم میلادی در فرانسه، از جنگل به زمین زراعتی منتقل و به گیاهی اهلی تبدیل شدند. حدود سال ۱۶۰۰ میلادی، توت فرنگی ویرجینیانا از گونه ی Fragaria virginiana ، از شمال آمریکا به اروپا رسید. گسترش این گونه بسیار تدریجی بود و در اواخر سده ی ۱۸ و اوایل سده ی ۱۹میلادی به تدریج در انگلستان محبوب شد. در دهه ی ۱۶۱۰ میلادی یکی از دولتمردان فرانسوی به نام فریزر، گیاه توت فرنگی چیلوئنسیس از شیلی را با خود به فرانسه برد. کشت این گیاه در شمال فرانسه گسترش یافت و مدتی پس از دورگه گیری این توت فرنگی با توت فرنگی ویرجینیانا نمونه ای جدید به وجود آمد. این نمونه ی جدید در دهه‏ ی ۱۸۰۰ میلادی به آمریکا صادر شد. باغبانان انگلیسی گونه ی جدید را از طریق دانه پرورش می دادند، پس از آن تعداد ارقام توت فرنگی از سه به سی رقم افزایش یافت.

گمان بسیاری از مردم بر آن است که توت فرنگی (strawberry) به دلیل انباشته شدن بوته های این گیاه با کاه و پوشال (straw) به این نام خوانده شده است. برخی منابع هم نامگذاری توت فرنگی را به دلیل آن می دانند که نخستین بار جوانان انگلیسی توت فرنگی های وحشی را برداشت می کردند و در توده ای احاطه شده از سبزه می فروختند با این وجود، منشأ دقیق نام گذاری این گیاه هنوز بر ما معلوم نشده است. به نظر می‌رسد که نخستین رقم اصلاح شده، در دوره ی قاجار و زمان صدارت اتابک اعظم، از فرانسه به ایران آمد و اتابکی خوانده شد. 

خواص :

۱- بهبود عملکرد قلب و عروق

پژوهشی در دانشکده ی بهداشت دانشگاه هاروارد انجام شد که نتیجه ی آن را مجله ی کالج آمریکایی تغذیه منتشر کرد. برمبنای این پژوهش مصرف توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد. این پژوهش روی ۲۷ هزار زن در یک دوره ی ده ساله انجام شده است و نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری های قلبی ـ عروقی در زنانی که در هفته دو وعده یا بیشتر توت فرنگی مصرف می کنند، ۱۴ درصد کمتر از کسانی است که این میوه را مصرف نمی کنند. براساس نتایج این پژوهش، سطح کلسترول کل و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) هم با مصرف توت فرنگی کاهش یافت.

پژوهشی دیگر، روی افراد داوطلب نشان داد که مصرف روزانه ۵۰۰ گرم توت فرنگی به مدت ۱ ماه سطح کلسترول کل، لیپوپروتئین با چگالی کم و سطح تری گلیسیرید و همچنین سطح سرم مالون دی آلدهید را در مقایسه با حالت پیش از مصرف به طرز چشمگیری کاهش می دهد. برپایه ی این بررسی آنتوسیانین های توت فرنگی، ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و حذف رادیکال های آزاد را افزایش داد و سطوح ویتامینی هم، پس از مصرف توت فرنگی به میزانی چشمگیر، افزایش یافت. در این بررسی نشان داده شد که مصرف توت فرنگی از همولیز (تخریب و شکسته شدن گلبول های قرمز) خود به خودی و اکسیداتیو به میزان چشمگیری می کاهد.

 مطالعه ای در دانشگاه هاروارد نشان می دهد که مصرف منظم توت فرنگی، خطر ابتلا به حمله ی قلبی در زنان جوان و میانسال که در هفته حداقل ۳ وعده توت فرنگی مصرف کرده اند را به میزان ۳۲ درصد کاهش می دهد. کوئرستین، فلاونوئید توت فرنگی است که خاصیت ضدالتهاب طبیعی دارد و خطر ابتلا به آترواسکلروز(تصلب شرایین) و همچنین آسیب های ناشی از لیپوپروتئین با چگالی کم و کلسترول را کاهش می دهد.

۲-  تنظیم قند خون

یک پژوهش در سال ۲۰۱۱ نشان می دهد که مصرف حدود ۳۷ عدد توت فرنگی در روز به طور چشمگیری عوارض بیماری دیابت مثل بیماری های کلیوی و نوروپاتی را کاهش می دهد. شاخص قند خون در میوه ی توت فرنگی بسیار پایین است، از این روی نسبت به سایر میوه ها برای بیماران مبتلا به دیابت مناسب تر است. برپایه ی پژوهشی دیگر، فیستین توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های کلیوی در موش های مبتلا به دیابت را کاهش می دهد. پژوهشی در کشور فنلاند هم بیانگر آن است که مصرف توت فرنگی همراه با نان سفید پاسخ گلیسمی (تغییر میزان قند خون پس از مصرف مواد غذایی حاوی کربوهیدرات) را در این افراد به میزان ۳۶ درصد در مقایسه با زنانی که فقط نان خورده بودند، افزایش داد. نتایج نشان می دهد که پلی فنول های توت فرنگی سرعت شکستن و جذب کربوهیدرات ها و نیاز به انسولین برای تنظیم قند خون طبیعی را کاهش می دهد.

۳- کاهش وزن

براساس مقاله ی منتشر شده در کتاب رژیم غذایی مقاوم به چربی، مصرف توت فرنگی ترشح هورمون ادیپونکتین و لپتین را افزایش می دهد. هر دوی این هورمون ها، هورمون های متابولیک و چربی سوز هستند. نتیجه ی ترشح این هورمون ها افزایش سوخت و ساز و از دست دادن وزن است.

پژوهش های دیگر نشان می دهد که توت فرنگی هضم غذاهای نشاسته دار را کاهش می دهد و این بدین معنی است که قندخون پس از مصرف غذا کنترل می شود و در نتیجه اشتیاق به مصرف مواد قندی کاهش می یابد. پلی فنول های توت فرنگی ترشح آنزیم هضم کننده ی نشاسته را کاهش می دهند. این گیاه، عملکرد هورمون های موثر بر کاهش وزن را هم، بهبود می دهد.

۴- بهبود عملکرد مغز

دیوور و همکاران، سال ۲۰۱۲ پژوهشی روی ۱۶ هزار زن در یک دوره ی ۶ ساله، انجام دادند. نتیجه ی این پژوهش، تأثیر مصرف توت فرنگی بر حافظه ی این افراد را نشان می دهد. برپایه ی نتایج پژوهش، نرخ کاهش حافظه در افرادی که توت فرنگی بیشتری مصرف کرده بودند(به طور متوسط ۲۰۰ گرم در هفته)، به طور چشمگیری، کندتر از افرادی بود که این میوه را کمتر مصرف کرده یا از مصرف آن چشم پوشی کرده بودند. بر همین مبنا، مصرف توت فرنگی، حافظه را نسبت به سن به میزان ۲ سال و نیم جوانتر می کند. پژوهشگران، بر این باورند که بهبود حافظه در این افراد، به دلیل وجود فلاونوئیدهای توت فرنگی است.

پژوهش دیگری نشان داد که مصرف این میوه، از خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هم می کاهد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۴ روی موش های آزمایشگاهی نشان داد که فلاونوئید فیستین توت فرنگی، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در موش های دارا و فاقد ژن آلزایمر را، کاهش می دهد. 

۵- استحکام دندان ها و جلوگیری از بیماری لثه

در سال ۲۰۰۹ پژوهشی منتشر شد که نشان می دهد پلی فنول های توت فرنگی از شکستن نشاسته در دهان، چسبیدن مواد قندی به دندان ها، ایجاد پلاک و  پوسیدگی دندان و بروز بیماری های لثه بر اثر فعالیت باکتری ها جلوگیری می کند. بر مبنای پژوهشی دیگر، اسید مالیک توت فرنگی به سفید شدن دندان ها کمک می کند.

۶-ضد سرطان

پژوهشی منتشر شده در مجله ی بین المللی سرطان نشان می دهد که عصاره ی توت فرنگی رشد تومورهای ریه در موش های در معرض دود سیگار را مهار می کند. سال ۲۰۱۲ یک کارآمایی بالینی در چین نشان داد که توت فرنگی منجمد، از سرطان مری پیشگیری می کند. برمبنای همین پژوهش توت فرنگی، از بدن در برابر سرطان های دیگری مانند دهان، سینه و دهانه ی رحم هم محافظت می کند.
مطالعات دانشگاه ایلی نوی آمریکا، نشان می دهد که اسید الاژیک توت فرنگی رشد سلول های سرطانی را مهار می کند. لوتئین این گیاه هم، با رادیکال های آزاد مبارزه کرده و آثار منفی آن ها را به حداقل می رساند.

بهترین زمان مصرف :

بهترین زمان مصرف چای توت فرنگی ۲ ساعت پیش یا پس از غذا.

 عوارض جانبی :

• مصرف توت فرنگی در مقادیر زیاد، خطر ایجاد کبودی و خونریزی در برخی افراد، به خصوص افراد مبتلا به اختلالات خونریزی را، افزایش می دهد. بهتر است این افراد، پیش از مصرف با پزشک مشورت کنند.

• مصرف توت فرنگی در مقادیر زیاد ممکن است لخته شدن خون را کاهش دهد. ۲ هفته پیش از عمل جراحی از مصرف آن خودداری کنید. 

زعفران Saffron

اسفند ۴, ۱۳۹۶/۰ دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Saffron

نام علمی گیاه:

Crocus sativus

تاریخچه:

حدود ۲۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، زعفران در مناطقی از شرق مدیترانه کشت و استفاده می شد. این گیاه ابتدا در مناطقی با شرایط آب و هوایی خاص، و پس از آن در سراسر منطقه ی اورآسیا گسترش یافت و در نهایت به بخش هایی از شمال آفریقا، آمریکای شمالی و اقیانوسیه هم رسید. زعفران، در دوران پادشاهی هخامنشی در سده ی ۵ قبل از میلاد در اصفهان کشت می شد و در مراسم تشییع جنازه کاربرد داشت. استفاده از این گیاه، همچون عطر و دارو هم در این عصر رایج بود.

کلمه ی انگلیسی saffron از کلمه ی لاتین Safranum  در قرن دوازدهم و کلمه ی فرانسوی کهن Safran مشتق شده است. در همین حال، کلمه ی لاتین  Safranum  نیز از کلمه ی فارسی زرپران (zarparān) و یا عربی زعفران(za’ferân) به معنای زرد، مشتق شده است.

 جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

آلبالو Sour cherry

اسفند ۴, ۱۳۹۶/۰ دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Sour cherry

نام علمی گیاه:

Prunus cerasus

تاریخچه:

آلبالو با نام علمی Prunus cerasus گونه ای از جنس Prunus و متعلق به خانواده ی گلسرخیان است. این گیاه، بومی کوه های قفقاز است و احتمال دارد بذر آن را پرندگان به دیگر نقاط دنیا از جمله اروپا برده باشند. برخی هم اعتقاد دارند، آلبالو بومی مناطقی در شرق اروپا است. پایه های بذری نوع گیزلا و مازارد جنس Prunus به طور گسترده در سراسر اروپا و شمال آمریکا گسترده شده اند. آلبالو بسیار محبوب ایرانیان  بود  و نخستین بار رومی ها این میوه را مدتی پیش از قرن نخست میلادی به انگلیس وارد کردند. در قرن شانزدهم میلادی، هنری هشتم، کشت آلبالو را در انگلستان متداول کرد. نخستین بار بذر درخت آلبالو را مهاجران انگلیسی در ۱۶۲۹میلادی، به آمریکا وارد کردند. پس از آن فرانسوی ها هسته های آلبالو را از نرماندی(منطقه ای در شمال غرب فرانسه) با خود به آمریکا آوردند و در امتداد رودخانه ی سن لوران کاشتند. درختان آلبالو بخش بزرگی از باغ های مهاجران فرانسوی در شهرهایی مثل دیترویت و وینسنس را به خود اختصاص می داد.

خواص :

۱- بهبود عملکرد قلب و عروق

 پژوهش ها نشان می دهد که کوئرستین آلبالو با از بین بردن رادیکال های آزاد مانع از آسیب اکسیداتیو و اکسیده شدن لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) می شود. اکسید شدن لیپوپروتئین با چگالی کم، سبب تشکیل پلاک در شریان ها و در نهایت منجر به ایجاد بیماری های قلبی و سکته می شود. مطالعه ی منتشر شده در مجله ی آمریکایی فیزیولوژی در سال ۲۰۰۶ نشان می دهد که مصرف ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی آلبالو به طور چشمگیری، عملکرد قلب(از جمله جریان خون و فشار خون) در موش های صحرایی را بهبود می دهد.

براساس پژوهش دیگری، که سال ۱۳۸۵ در مجله ی دیابت و متابولیسم ایران منتشر شد، تأثیر مصرف آلبالو، بر کاهش برخی عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی در ۱۶ زن مبتلا به دیابت نوع ۲، بررسی شد. این افراد به مدت ۶ هفته کنستانتره ی آب آلبالو مصرف کردند. وزن بدن، چربی های خون و سطح فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در شروع و پایان مطالعه اندازه گیری شد. یافته های این مطالعه نشان داد که در پایان آزمایش مقادیر وزن، کلسترول تام، کلسترول  LDL و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بطور معنی‌داری کاهش یافتند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مصرف آب آلبالو، به بهبود عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند.

۲- کاهش التهاب مفاصل

 پژوهشی منتشر شده در مجله ی Science Daily در سال ۱۹۹۹ نشان می دهد که آنتوسیانین و کوئرستین آلبالو همانند ایبوپروفن و سایر داروهای ضد التهابی از ترشح آنزیم های التهابی سیکلواکسیژناز ۱ و ۲ جلوگیری می کنند.

پژوهش دیگری نشان می دهد که آنتی اکسیدان های آلبالو با کاهش سطح اکسیدنیتریک به درمان التهاب در مفاصل کمک می کنند. در دانشگاه بوستون، پژوهشی برای بررسیِ اثر آلبالو بر بیماری نقرس روی ۶۳۳ فرد در یک سال انجام شد. نتایج مطالعات نشان داد، مصرف آلبالو در یک دوره ی۲ روزه، خطر ابتلا به این بیماری را ۳۵ درصد کاهش می دهد. همچنین زمانی که آلبالو با داروی آلوپورینول(دارویی برای درمان نقرس) ترکیب شد، خطر ابتلا به این بیماری را تا ۷۵ درصد کاهش داد. آنتی اکسیدان های آلبالو میزان پروتئین C در جریان خون را کاهش می دهند و به این ترتیب به درمان التهاب در بدن کمک می کنند. پروتئین C در کبد سنتز شده و در مواقع بروز التهاب و روماتیسم، در خون افزایش می یابد.

۳- تنظیم قند خون

 پژوهشی در دانشگاه میشیگان نشان می دهد که آنتوسیانین های آلبالو تولید انسولین را تا میزان ۵۰ درصد افزایش می دهند. پژوهش دیگری به منظور بررسی اثر آنتوسیانین های آلبالو در کنترل قند خون در نمونه های دیابتی انجام شد. در این مطالعه، اثر مصرف خوراکی آب آلبالو بر سطح شاخص های قندخونِ زنان مبتلا به دیابت نوع ۲، بررسی شد. در این مطالعه ۱۷ بیمار دیابتی نوع ۲ به مدت ۶ هفته روزانه ۲۴۰ گرم آب آلبالوی طبیعی مصرف کردند. در پایان این مطالعه قند و فشار سیستولیک و دیاستولیک خون کاهش یافت. نتایج این بررسی نشان می دهد که مصرف آب آلبالو قندخون را کاهش می دهد، بنابراین به بیماران دیابتی نوع ۲ مصرف این میوه، توصیه می شود.

۴- بهبود کیفیت خواب

 مصرف آب آلبالو پیش از خواب، زمان کلی خواب و کیفیت آن را افزایش می دهد. ملاتونین آلبالو ساعت زیستی بدن و چرخه ی خواب و بیداری را تنظیم می کند. در پژوهشی، آثار خواب آور آلبالو بر بدن انسان مطالعه شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف آب آلبالو در صبح و شب به بهبود کیفیت خواب کمک می کند. پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا و روچستر عادات خواب در ۱۵ فرد بزرگسال را بررسی کردند که به مدت ۲ هفته روزی ۲ بار آب آلبالو مصرف می کردند. نتایج نشان داد که مصرف آلبالو به طرز چشمگیری به درمان بی خوابی و افزایش کیفیت خواب کمک می کند.

در یک مطالعه ی تصادفی دوسوکور، تأثیر مصرف آلبالو بر کیفیت خواب، آزمایش شد. در این پژوهش ۲۰ فرد داوطلب به مدت ۷ روز، آب آلبالو مصرف کردند. نمونه های ادرار این افراد جمع آوری و مقدار سولفاتوکسی ملاتونین(متابولیت عمده ی ملاتونین) بررسی شد. نتایج نشان داد، مصرف آلبالو، محتوای کل ملاتونین(هورمون تنظیم خواب و بیداری) را به طور چشمگیری افزایش می دهد و در نتیجه باعث افزایش زمان و بهبود کیفیت خواب می شود.

۵- تنظیم فشار خون

در پژوهشی (منتشر شده در مجله ی آمریکایی تغذیه ی بالینی) تأثیر مصرف کنستانتره ی آب آلبالو، بر ۱۵ فرد با فشارخون بالا بررسی شد. فشار خون این افراد حداقل ۱۳۰/۹۰ میلی متر جیوه بود. مصرف ۶۰ میلی لیتر (۱/۴ فنجان) کنستانتره ی آلبالو، پس از ۳ ساعت، فشار خونِ این افراد را تا ۷ درصد، کاهش داد. پیش از این هم تحقیقات نشان داده بود که کاهش فشار در افراد مبتلا به پرفشاری خون، خطر ابتلا به بیماری های قلبی ـ عروقی و سکته را به ترتیب ۲۳ و ۳۸ درصد کاهش می دهد.

۶-ضد سرطان

پژوهش ها نشان می دهد، ترکیبات پریلیل الکل، لیمونن و اسید الاژیک آلبالو، از بدن در برابر سرطان های سینه، ریه، کبد، پوست و روده ی بزرگ محافظت می کنند. یافته های حاصل از پژوهش منتشر شده در نشریه ی Cancer Letters (سال ۲۰۰۳ )نشان می دهد، آنتوسیانین های آلبالو، رشد تومور روده در موش را مهار می کند. این ترکیبات رشد سلول های سرطانی در برخی از انواع سرطان های روده ی انسان را هم در شرایط آزمایشگاهی مهار می کند. بر همین مبنا، مصرف آلبالو، از خطر ابتلا به سرطان ها به خصوص سرطان روده می کاهد.

۷- افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

پژوهشی بالینی در دانشگاه میشیگان برای نخستین بار خاصیت آنتی اکسیدانی آلبالو را در بدن انسان آزمایش کرد. در این آزمایش ۱۲ فرد بین ۱۸ تا ۲۵ سال به طور تصادفی، یک و نیم فنجان تا سه فنجان آلبالو مصرف کردند. پس از مصرف، خون و ادرار داوطلبان آزمایش شد. نتایج نشان داد که ۱۲ ساعت پس از مصرف آلبالو فعالیت های آنتی اکسیدانی در بدن این داوطلبان افزایش یافت. پژوهشی منتشر شده در مجله ی تغذیه (سال۲۰۰۲ ) هم نشان می دهد که آنتی اکسیدان های میوه ی آلبالو نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی بدن دارند.

جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.