نیوش داروی سلامت

مشاوره سلامت و دمنوش درمانی نیوشا

نیوش داروی سلامت

مشاوره سلامت و دمنوش درمانی نیوشا

چای ترش Roselle ، Hibiscus، Sour tea

نام تجاری گیاه:

Roselle ، Hibiscus، Sour tea

نام علمی گیاه:

Hibiscus sabdariffa L.    

تاریخچه:

هیبیسکوس یا چای ترش که به آن چای سرخ یا چای مکّی هم می گویند، از زمان‏های قدیم در آفریقا و کشورهای گرمسیری مجاور این قاره، برای درمان بیماری ‏هایی چون فشارخون بالا، بیماری ‏های کبد، سرطان، یبوست و تب استفاده می شد. بیش از ۳۰۰ گونه از این گیاه در سراسر جهان در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر یافت می ‏شود. موطن اصلی چای ترش، غرب آفریقاست، اما امروزه در آسیا، استرالیا، آمریکای مرکزی و بسیاری از کشورهای گرمسیری در سطح وسیعی کشت می شود.

جام ِگل این گیاه برای تهیه ی مربا، نوشیدنی و چای، در مصر، ایران، تایلند و کشورهای غربی کاربرد فراوان دارد.

خواص : 

۱- تنظیم فشار خون

براساس نتایج پژوهشی که در ژورنال J Ethnopharmacol منتشر شد، مصرف چای ترش در بیماران مبتلا به فشارخون بالا سبب کاهش فشارخون می ‏شود. در پژوهش دیگری، مشاهده شد که مصرف این چای، اثر مثبتی بر فشارخون مبتلایان به دیابت نوع ۲ داشت که فشارخونشان کمی بالا بود. با اینکه سازوکار کاهش فشار خون هنوز به اثبات نرسیده است، مطالعات زیادی اثر مستقیم چای ترش را بر دیواره ی رگها، سیستم عصبی سمپاتیک، کانال‏های کلسیم و مکانیزم‏ های کولینرژیک (بخش هایی از سیستم عصبی که در عملکردشان از استیل کولین استفاده می کنند) گزارش کرده‏‏ اند. وجود آنتی اکسیدان‏ها و اثرات مدّر چای ترش، از دلایل ارائه شده برای تأثیر این گیاه بر کاهش فشارخون هستند. برخی پژوهشگران، گشاد شدن رگها بر اثر مصرف چای ترش و برخی دیگر هم کاهش ضربان قلب پس از  مصرف این نوشیدنی را گزارش کرده ‏اند. گفته می شود چای ترش با مهار ACE(آنزیمی که باعث افزایش فشارخون می شود) یا از طریق مکانیزم های مربوط به نیتریک اکسید در اندوتلیوم(بافت درون پوششی) باعث کاهش فشارخون می شود. ترکیبات اصلی مؤثر در کاهش فشارخون را آنتوسیانین هایی مثل هیبیسکین و دلفینیدین-۳-گلوکوزید می ‏دانند.

۲- تنظیم قند خون

در پژوهشی که نتایج آن در Journal of Pharmacy منتشر شد، اثر عصاره ی چای ترش بر میزان قندخون موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بررسی شد. یافته های این آزمایش نشان داد که عصاره ی گیاه چای ترش بر میزان انسولین افزود و از مقدار قندخون کاست. افزایش قندخون می تواند به تشکیل گونه های فعال اکسیژن بینجامد که سبب بروز تنش اکسیداتیو و آسیب به سلول های بتا(سلول های ترشح کننده ی انسولین در لوزالمعده) می شوند. این گونه های اکسیژن می توانند از میزان آنتی اکسیدانِ درون-سلولی هم بکاهند. آنتوسیانین ها که گروهی از فلاونوئیدها هستند و در چای ترش هم یافت می شوند، خاصیت آنتی اکسیدانی دارند و می توانند این گونه های فعال اکسیژن را از بین ببرند. دِلفینیدین و سیانیدین از آنتوسیانین های چای ترش هستند. در این تحقیق، مصرف عصاره ی چای ترش با ترمیم سلول های بتا در پانکراس سبب افزایش ترشح انسولین از آنها و در نتیجه کاهش قندخون شد. در آزمایش های دیگر هم مشاهده شده است که چای ترش با ممانعت از فعالیت آنزیم‏ های دخیل در جذب کربوهیدرات، از میزان قندخون می کاهد.

۳- کاهش وزن

چای ترش کالری کمی دارد و مدّر بودن آن سبب دفع سموم و مایعات اضافی بدن می شود. در یک پژوهش ۱۲ هفته ای که نتایج آن در ژورنال Food & Function منتشر شد، مصرف عصاره ی چای ترش از میزان چاقی و چربی شکمی افراد چاق کاست و آسیب کبدی را بهبود بخشید. تحقیق دیگری که در ژورنال Medical Hypotheses منتشر شد هم، چای ترش را در کاهش وزن به روش طبیعی موثر دانسته است.
در آزمایش ‏ها، چای ترش کاهش اشتها در موش ها را سبب شد. دلیل این کاهش، بیشتر، کم شدن جذب غذا به نظر می‏ رسد تا چربی سوزی. محققان ترکیب فعال زیستی به نام اسید هیبیسکوس را، مسبب کاهش اشتها در موش ها می‏ دانند. ترکیبات چای ترش مثل اسید هیبیسکوس می‏ توانند از فعالیّت آنزیم‏های لوزالمعده جلوگیری کنند که این امر سبب جلوگیری از شکستن و جذب پلی ساکاریدها و کاهش وزن می ‏شود.

۴- تنظیم کلسترول خون

در پژوهشهای آزمایشگاهی انجام شده، اثر چای ترش بر کاهش چربی را به بازدارندگی از اکسیداسیون LDL (کلسترول مضر)نسبت می‏ دهند. در پژوهش انجام شده روی موش ‏ها و خرگوش ‏هایی با چربی خون بالا، مصرف چای ترش سبب کاهش کلسترول، تری گلیسرید و LDL شد. محققان معتقدند، چون ترکیبات گیاهی مثل سیتوسترول و پکتین اثرِکاهنده بر کلسترول دارند، می‏ توان اثر چای ترش بر کاهش کلسترول را به این ترکیبات نسبت داد. به علاوه، عصاره‏ ی آبی این گیاه حاوی مقادیر زیادی موسیلاژ و پکتین است. مطالعات نشان داده‏ اند که پکتین، مقدار چربی در بافت ها و سرم خون را، بسیار کاهش می‏ دهد.

۵- ضد سرطان

آنتوسیانین ها می توانند باعث آپوپتوز سلولی در سلول های HL-60 (سلول های سرطانی خون) شوند. این مواد با اثر گذاشتن بر اکسیداسیون LDL در سلول، فعالیت آنتی اکسیدانی خود را اِعمال می کنند. آنتوسیانین های چای ترش می توانند در جلوگیری از پراکسیداسیون LDL مؤثر باشند.

محققان براساس یافته های یک پژوهش( منتشر شده در ژورنال Pharmacology Biochemical) بیان کردند اسید پروتوکاتچوئیکِ چای ترش، با القاء مرگ سلولی در سلول های لوسِمیک(سرطان خون) در انسان، از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند. اثر بازدارندگی اسیدپروتوکاتچوئیک بر تومور پوست موش های آزمایشگاهی هم نشان داد که این اسید قابلیت حفاظت از بدن در برابر سرطان را دارد. اسید پروتوکاتچوئیک یک ترکیب فنلی است که از گل خشک گیاه هیبیسکوس استخراج می شود و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد توموری است. در این تحقیق، به دنبال استفاده از اسید پروتوکاتچوئیک چای ترش روی سلول های HL-60، شکسته شدن DNA و تغییرات مورفولوژیک مرتبط با آپوپتوز در این سلول ها مشاهده شد.

۶- بهبود عملکرد کبد

براساس مقاله ی منتشر شده در ژورنال Natural Product Radiance، در پژوهشی اثر حفاظتی عصاره های گل خشک چای ترش در برابر تنش اکسیداتیو در هپاتوسیت(سلول های بافت کبد) موش های صحرایی مشاهده شد. یافته ها نشان دادند اسید پروتوکاتچوئیک که ترکیب فنلی استخراج شده ای از هیبیسکوس و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است، از کبد در برابر اثر سمیِ القا شده با t-BHP، محافظت کرد. همچنین اثر محافظتی عصاره ی آبی هیبیسکوس در کبد موش های صحرایی در برابر اثر سمی پاراستامول گزارش شده است. عصاره ی آبی-الکلی گل های این گیاه هم باعث کاهش میزان پراکسیداسیون چربی در آسیب کبدی القا شده با تتراکلرید کربن شد.

۷- بهبود افسردگی

مصرف چای ترش در آرام کردن اعصاب مفید است. نتایج پژوهشی در Indian Journal of Pharmacology چاپ شد. در این پژوهش، محققان دریافتند که آنتوسیانین های چای ترش دارای خاصیت ضد افسردگی هستند. محققان یکی از دلایل افسردگی را کمبود یک یا چند عدد مونوآمین(سروتونین، نورآدرنالین و دوپامین) در بدن می دانند. در این آزمایش، محققان اثر مثبت ضد افسردگی عصاره ی متانولی چای ترش بر موش های سوری را مشاهده و نتیجه گیری کردند آنتوسیانین ها و آنتوسیانیدین های چای ترش از طریق سازوکارهای دوپامینرژیک، نورآدرنرژیک و سروتونرژیک (سازوکارهایی که با سه ماده ی دوپامین، تورآدرنالین و سروتونین در ارتباط هستند) اثر آرامش بخشی بر اعصاب دارند.

بهترین زمان مصرف :

صبح یک بار. درطی روز دوبار، با فاصله‏ ی هشت ساعت. 


زعفران Saffron

نام تجاری گیاه:

Saffron

نام علمی گیاه:

Crocus sativus

تاریخچه:

حدود ۲۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، زعفران در مناطقی از شرق مدیترانه کشت و استفاده می شد. این گیاه ابتدا در مناطقی با شرایط آب و هوایی خاص، و پس از آن در سراسر منطقه ی اورآسیا گسترش یافت و در نهایت به بخش هایی از شمال آفریقا، آمریکای شمالی و اقیانوسیه هم رسید. زعفران، در دوران پادشاهی هخامنشی در سده ی ۵ قبل از میلاد در اصفهان کشت می شد و در مراسم تشییع جنازه کاربرد داشت. استفاده از این گیاه، همچون عطر و دارو هم در این عصر رایج بود.

کلمه ی انگلیسی saffron از کلمه ی لاتین Safranum  در قرن دوازدهم و کلمه ی فرانسوی کهن Safran مشتق شده است. در همین حال، کلمه ی لاتین  Safranum  نیز از کلمه ی فارسی زرپران (zarparān) و یا عربی زعفران(za’ferân) به معنای زرد، مشتق شده است.

 جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

ادامه مطلب ...

       

وانیل Vanilla

نام تجاری گیاه:

Vanilla

نام علمی گیاه:

 Vanilla planifolia

تاریخچه:

گیاه وانیل بومی جنوب و مرکز قاره ی آمریکا و منطقه ی کارائیب است. نخستین بار وانیل توسط توتوناک‏‏‌های (گروهی از سرخپوستان کشور مکزیک) سواحل شرق مکزیک مورد استفاده قرار گرفت. آزتک‏‌ها (تمدنی سرخ پوستی در مکزیک)، پس از غلبه بر توتوناک‏‌ها در قرن ۱۵ میلادی با گیاه وانیل آشنا شدند. آزتک‏‌ها ترکیب وانیل و شکلات را به صورت نوشیدنی مصرف می‏‌کردند. پس از شکست آزتک‏‌ها توسط اسپانیایی‏‌ها، وانیل و کاکائو توسط فردی به نام ارنان کورتز (Hernán Cortés) به غرب اروپا وارد شد. قبل از ورود کریستف کلمب به آمریکا بومیان آن منطقه از وانیل به عنوان دارو و عطر در درمان بیماری‏‌ها و در مراسم مذهبی استفاده می‏‌کردند.

 جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

ادامه مطلب ...

آلوورا Aloe vera


نام تجاری گیاه: 

Aloe vera

نام علمی گیاه:

.Aloe vera L

تاریخچه:

تاریخ نشان می دهد آلوورا از قدیمی ترین گیاهان دارویی است که امروزه می شناسیم و استفاده از اثرات درمانی آن به ۶۰۰۰ سال پیش برمی گردد. چینی ها و مصریان باستان، از آلوورا برای درمان سوختگی، زخم و کاهش تب استفاده می کردند. ژاپنی هایی که در معرض بمب اتمی قرار گرفته بودند هم، از ژل آلوورا برای درمان زخم هایشان استفاده کردند. آنها دیدندکه زخم ها زودتر بهبود می یابد و از آنها اثر کمی به جا می ماند.

خواص :

۱- کاهش وزن

براساس نتایج تحقیقی که در ژورنال Nutrition  منتشر شد، میزان کاهش وزن و چربی در افراد چاق مبتلا به دیابت که کمپلکس ژل آلوورا را مصرف کردند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود. همچنین در ژورنالObesity Research and clinical Practice نتایج آزمایشی منتشر شد که نشان داد استرول های آلوورا ترکیب بدنی را بهبود می بخشند. در این مطالعه، میزان چربی شکمی در موش های صحرایی که استرول های گیاه آلوورا را مصرف کردند کمتر از موش های دیگر بود.

۲- ترمیم و جلوگیری از پیری پوست

آلوورا با افزایش پروکلاژن نوع ۱(پروتئین کلاژن که باعث حفظ ساختار بافت ها می گردد، از پروکلاژن ساخته می شود) چروک های پوست و کشسانی آن را بهبود می بخشد. همچنین، آلوورا سبب تولید پروتئینی به نام متالوتیونین در پوست می شود که با از بین بردن رادیکال های هیدروکسیل و جلوگیری از تخریب آنزیم سوپراکسید دسموتاز(یک آنتی اکسیدان)، از پوست در برابر اشعه های خورشیدی محافظت می کند.

۳- تنظیم کلسترول خون

بررسی اثر مصرف آلوورا بر میزان کلسترول خرگوش هایی که رژیم پُرکلسترول دریافت می کردند،آزمایش شد و نتایج نشان داد که این گیاه سبب کاهش میزان کلسترول در حیوانات شد. در مطالعات دیگر هم مصرف آلوورا منجر به کاهش کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL سرم شد. بتاسیتوسترولِ آلوورا سبب کاهش مقادیرِ مضّر کلسترول در بدن می شود.

۴-افزایش نشاط و انرژی

آلوورا با بهبود گردش خون و اکسیژن رسانی بهتر به سلول ها، باعث ایجاد شادابی و برطرف شدن خستگی ها می شود، سطح انرژی را بالا می برد و حس خوبی به فرد می دهد.

۵– تنظیم قند خون

آلوورا از زمان های قدیم در بسیاری از نقاط دنیا از جمله آمریکای لاتین برای درمان دیابت استفاده می شد. گزارش شده است که استفاده ی بلندمدت از ژل آلوورا سبب تعدیل مقدار قند خون در افراد ۳۵ تا۶۵ ساله می شود. هر چند مطالعات نتایج امیدبخشی درباره ی استفاده از آلوورا برای کاهش قند خون به دست داده اند، نیاز است که این اثر با انجام آزمایش های دوسوکور و تصادفیِ بیشتر، تأیید شودفیتواسترول ها و دیگر مواد موجود در آلوورا در کاهش قندخون بر اثر مصرف ژل این گیاه نقش دارند. در مدل های جانوری هم دیده شد که آلوورا سبب کاهش مقاومت به انسولین می شود.


جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.


 

ادامه مطلب ...

به لیمو Lemon verbena


نام تجاری گیاه:

Lemon verbena

نام علمی گیاه:

Lippia citriodora

تاریخچه:

گیاه به لیمو با نام علمی Lippia citriodora از خانواده Verbenaceae ، گیاهی بومی شیلی، پرو و آرژانتین است. این گیاه به سبب خواص دارویی و عطر و طعم مطبوعش به ایران وارد و در مناطقی از کشور توسط شرکتهای تولید کننده ی گیاهان دارویی به‌صورت محدود کشت شد. این گیاه را نخستین بار دریاسالاری فرانسوی در حدود سال ۱۷۶۷ میلادی به اروپا وارد کرد و گیاه شناسی فرانسوی به نام فیلیبرت کامرسون این گیاه را Aloysia triphylla نامید. این گیاه به افتخار ماریا لویزا ترزا دپارما (۱۸۱۹-۱۷۵۱) همسر پادشاه کارلوس چهارم و ملکه ی اسپانیا نام گذاری شد. به همین دلیل این گیاه در اسپانیا به نام یربا لویزا و در پرتغال به نام لوسیا- لیما شناخته می شود. این اسامی نخستین بار در سال ۱۷۸۴ در جلد اول کتاب گیاه شناسی به زبان اسپانیایی چاپ شدند.

خواص :

۱- بهبود عملکرد مفاصل و ماهیچه ها

 مجله یJournal of Alternative and Complementary Medicine در سال ۲۰۱۱ پژوهشی منتشر کرد که اثر به لیمو بر سلامت مفاصل را نشان می داد. در این مطالعه تأثیر مکمل های غذایی مثل به لیمو روی ۴۵ فرد داوطلب به مدت ۹ هفته بررسی شد. محققان دریافتند که پس از یک دوره ی سه تا چهار هفته ای، کاهش درد کلی در مفاصل و افزایش تحرک مفاصل دیده می شود. این یافته ها نشان می دهد، گیاه به لیمو خواص آنتی اکسیدانی قوی دارد که می توان آن را همچون دارویی مکمل استفاده کرد. پژوهشی دیگر در مجله ی فیزیولوژی کاربردی اروپا در سال ۲۰۱۱ منتشر شد. نتایج آن پژوهش نشان داد، مصرف عصاره ی به لیمو به مدت ۲۱ روز در افرادی که هر روز حداقل به مدت ۹۰ دقیقه کار می کنند، سبب کاهش آسیب های عضلانی می شود. مصرف این مکمل هیچ تأثیری بر توانایی و سرعت کاری آن ها نداشت.

۲- آرامش بخش و تسکین دهنده ی اعصاب

 در پژوهشی که سال ۲۰۱۴ انجام شده است اثر گیاه به لیمو بر سلول های تحت استرس اکسیداتیو بررسی شد. نتایج  نشان دادند که این گیاه قادر است در غلظت های بهینه ی (۲۵ و ۵۰ میکرومولار) سلول های شبه نورونی PC12 را از مرگ سلولی حفاظت کند. استرس اکسیداتیو عامل اصلی تخریب نورونی در بسیاری از اختلالات عصبی است. استرس اکسیداتیو مثل آسیب بهDNA ، افزایش اکسیداسیون لیپید و پروتئین است که عامل اصلی بیماری های تخریب نورونی هستند. بنابراین استفاده از داروهای گیاهی با خاصیت آنتی اکسیدانی برای کاهش استرس اکسیداتیو و درنتیجه کاهش تخریب نورونی می تواند یکی از راهکارهای درمان این اختلالات عصبی باشد. مطالعه ی حاضر شواهدی را فراهم می کند که بیان کننده ی خاصیت دارویی گیاه به لیمو در اختلالات عصبی است. در پژوهش دیگری روی موش های آزمایشگاهی مشخص شد، عصاره ی آبی به لیمو با سازوکاری شبیه بنزودیازپین، در موش ها اثر آرام بخشی دارد.

۳- ضد تشنج

 در پژوهشی اثر ضدتشنجی عصاره ی به لیمو در موش های آزمایشگاهی بررسی شد و نشان داد که عصاره ی به لیمو فعالیّت ضد تشنجی دارد. این فعالیت به سبب وجود فلاونوئیدها و الکالوئیدهای در آن است. عصاره ی این گیاه اثر مهاری گابا(GABA) را تقویت می کند که ممکن است به فعال شدن گیرنده های بنزودیازپین مربوط شود. براساس یافته های پژوهش دیگری که در مجله ی International Journal of Preventive Medicine در سال ۲۰۱۶ منتشر شد فلاونوئیدها زمان تشنج را به تأخیر انداخته و مدت زمان آن را کاهش می دهند.

۴- برطرف کننده تپش قلب

 پژوهشی روی موش های آزمایشگاهی نشان می دهد، عصاره ی به لیمو می تواند به طور وابسته به دوز و مقطعی به کاهش فشار خون کمک کند و در نهایت می تواند اثر این گیاه بر کاهش اضطراب را نشان دهد. نتایج نشان داد که خاصیت تنظیم کنندگی فشار خون در این گیاه به دلیل وجود فلاونوئیدهای آن است. نتایج این پژوهش در مجله ی Latin American Journal of Pharmacy در سال ۲۰۱۰ منتشر شده است.


جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.


  ادامه مطلب ...