زیره سبز Cumin

دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه: 

 Cumin

نام علمی گیاه:  

.Cuminum cyminum L 

تاریخچه:

زیره از زمان کهن شناخته شده بود. منشأ این گیاه ایران و نواحی مدیترانه ای است. مردم یونان و رومِ قدیم زیره را می شناختند و استفاده از آن در مراکش هم رایج بود. در قرون وسطی، زیره محبوبیت خود در اروپا را از دست داد. فقط در اسپانیا هنوز محبوب بود و توسط مهاجران این کشور به آمریکایی ها شناسانده شد. بعدها این گیاه، دوباره محبوبیت خود در بخش هایی از اروپا را به دست آورد. امروزه، زیره بیشتر در ایران، ازبکستان، تاجیکستان، مراکش، مصر، هندوستان، سوریه، مکزیک و شیلی کشت می شود.

آویشن Thyme

دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

            Thyme

نام علمی گیاه:

 Thymus vulgaris L.

تاریخچه:

آویشن در زمان های قدیم مصرف غذایی و دارویی داشته است. مردم یونان قدیم باور داشتند آویشن منبع قدرت و جرأت است. کلمه ی thumus در زبان یونانی به معنی جرأت است. گفته می شود آویشن گسترش خود در اروپا را مدیون رومی ها است که از آن برای تمیز کردن اتاق ها و معطر کردن نوشیدنی های خود استفاده می کردند. همچنین باور داشتند افزودن آویشن به آب، به آن انرژی می دهد. این گیاه قرن ها کاربرد غذایی و ضدعفونی کنندگی داشته است.

خواص :

۱- بهبود عملکرد دستگاه گوارش

براساس گفته ی متخصصان گیاهان دارویی، شرلی و لین پرایس، در کتاب Aromatherapy for Professionals،  روغن های فرّار آویشن باعث ضدنفخ بودن آن می شوند. این گیاه، خاصیت ضد میکروبی دارد و از رشد باکتری های مضّر در دستگاه گوارش جلوگیری می کند. خاصیت ضد میکروبی اسانس آویشن را می توان به کامفن و کاروفیلن آن نسبت داد. تیمول و کارواکرول آویشن هم به دلیل داشتن خاصیت ضد اسپاسم در بهبود گوارش موثر هستند.

۲- بهبود روحیه و ضد اضطراب

 درتحقیقی در سال ۲۰۱۶،  مصرف عصاره ی آویشن، از میزان اضطراب در موش های آزمایشگاهی کاست. محققان یکی از دلایل اضطراب را افزایش سطح گونه های فعال اکسیژن و وجود تنش اکسیداتیو می دانند. براساس نتایج تحقیقی که در ژورنال Traditional and Complementary Medicine  منتشر شد، تیمول و کارواکرول آویشن با کاهش تنش اکسیداتیو، از میزان اضطراب می کاهند. در تحقیق دیگری که نتایج آن در ژورنال Journal of Acute Disease منتشر شد، یافته ها با بررسی اثر تیمول بر کاهش اضطراب، نشان دادند که مصرف تیمول(از ترکیبات اصلی آویشن) سبب کاهش اضطراب در موش های سوری می شود. محققان بیان کرده اند، تیمول اثر آرامش بخشی خود را از طریق پذیرنده های گابا اعمال می کند.

۳- تنظیم کلسترول خون

در ژورنال International Journal of Life Science نتایج پژوهشی چاپ شده است که به بررسی اثر آویشن بر میزان کلسترول موش های صحرایی می پردازد. در این پژوهش مصرف عصاره ی آویشن از میزان کلسترول و تری گلیسریدهای سرم خون و همچنین میزان مالون دی آلدهید در موش های صحرایی کاست. پژوهشگران دلیل این اثر آویشن را ترکیبات فنلی آن می دانند.

۴- تنظیم فشارخون

بر پایه ی تحقیق انجام شده روی موش های آزمایشگاهی که نتایج آن در ژورنال Journal of Medicinal Plants Research منتشر شد، عصاره ی آبی آویشن می تواند سبب کاهش فشارخون شود. سازوکار اصلی این اثر هنوز ناشناخته مانده است ولی می توان آن را به اثرِ این گیاه در تسکین ماهیچه های صاف نسبت داد. افزون بر آن، محققان اذعان می کنند که آویشن مانعِ تنگ شدن رگ ها در واکنش به سیستم رنین-آنژیوتانسین- آلدوسترون (یک سیستم هورمونی که فشار خون را تنظیم می کند) می شود و درنتیجه فشارخون سیستولیک را کاهش می دهد.

۵- ضد سرطان

 در سال ۲۰۱۱، اثر سمیت روغن ضروری آویشن بر کارسینوما (سرطان) سلول سنگفرشی حفره دهانی انسان بررسی شد ونتایج آن در مجله Anticancer Research به چاپ رسید. در این تحقیق، سمیت روغن ضروری آویشن، بر روی رده سلولی UMSCC1 که کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن  (HNSCC) منحصر به انسان است، بررسی شد. بر اساس نتایج، روغن ضروری آویشن رشد سلول سنگفرشی سر و گردن  (HNSCC)در انسان (رده سلولی UMSCC1) را مهار کرد. بر اساس رویکردهای فارماکولوژیک، دیدگاه های جدید در مورد حالت مولکولی فعالیت ضد سرطانی آویشن وجود دارد.

۶- کاهش درد قاعدگی

در آزمایشی که در سال ۲۰۱۴ انجام شد و نتایج آن در ژورنال Caspian Journal of Internal Medicine   به چاپ رسید، اثر اسانس آویشن  و قرص ایبوپروفن بر کاهش درد دسمینوره اولیه بررسی شد. نتایج نشان دادند که هردو مورد در کاهش شدت درد موثر بودند و اسانس آویشن اثری مشابه داروی ایبوپروفن داشت.

بهترین زمان مصرف :

۲ ساعت پیش یا پس از غذا.

 عوارض جانبی :

• فرادی که نسبت به مرزنجوش یا گونه های دیگر خانواده ی نعناییان حساسیت دارند، ممکن است به آویشن نیز حساسیت نشان دهند.
• آویشن می تواند میزان لخته شدن خون را کاهش دهد و به ویژه در مقادیر زیاد، خطر خون ریزی را افزایش دهد.
• آویشن ممکن است در بدن مانند استروژن عمل کند. اگر در شرایطی هستید که بر اثر استروژن وخیم می شود(مثل سرطان سینه)، از مصرف آویشن خودداری کنید.
• آویشن می تواند پس از عمل جراحی یا در طول آن، از سرعت لخته شدن خون بکاهد، پس دو هفته قبل از جراحی، مصرف آن را متوقف کنید.

چای ترش Roselle ، Hibiscus، Sour tea

 دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Roselle ، Hibiscus، Sour tea

نام علمی گیاه:

Hibiscus sabdariffa L.    

تاریخچه:

هیبیسکوس یا چای ترش که به آن چای سرخ یا چای مکّی هم می گویند، از زمان‏های قدیم در آفریقا و کشورهای گرمسیری مجاور این قاره، برای درمان بیماری ‏هایی چون فشارخون بالا، بیماری ‏های کبد، سرطان، یبوست و تب استفاده می شد. بیش از ۳۰۰ گونه از این گیاه در سراسر جهان در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر یافت می ‏شود. موطن اصلی چای ترش، غرب آفریقاست، اما امروزه در آسیا، استرالیا، آمریکای مرکزی و بسیاری از کشورهای گرمسیری در سطح وسیعی کشت می شود.

جام ِگل این گیاه برای تهیه ی مربا، نوشیدنی و چای، در مصر، ایران، تایلند و کشورهای غربی کاربرد فراوان دارد.

خواص : 

۱- تنظیم فشار خون

براساس نتایج پژوهشی که در ژورنال J Ethnopharmacol منتشر شد، مصرف چای ترش در بیماران مبتلا به فشارخون بالا سبب کاهش فشارخون می ‏شود. در پژوهش دیگری، مشاهده شد که مصرف این چای، اثر مثبتی بر فشارخون مبتلایان به دیابت نوع ۲ داشت که فشارخونشان کمی بالا بود. با اینکه سازوکار کاهش فشار خون هنوز به اثبات نرسیده است، مطالعات زیادی اثر مستقیم چای ترش را بر دیواره ی رگها، سیستم عصبی سمپاتیک، کانال‏های کلسیم و مکانیزم‏ های کولینرژیک (بخش هایی از سیستم عصبی که در عملکردشان از استیل کولین استفاده می کنند) گزارش کرده‏‏ اند. وجود آنتی اکسیدان‏ها و اثرات مدّر چای ترش، از دلایل ارائه شده برای تأثیر این گیاه بر کاهش فشارخون هستند. برخی پژوهشگران، گشاد شدن رگها بر اثر مصرف چای ترش و برخی دیگر هم کاهش ضربان قلب پس از  مصرف این نوشیدنی را گزارش کرده ‏اند. گفته می شود چای ترش با مهار ACE(آنزیمی که باعث افزایش فشارخون می شود) یا از طریق مکانیزم های مربوط به نیتریک اکسید در اندوتلیوم(بافت درون پوششی) باعث کاهش فشارخون می شود. ترکیبات اصلی مؤثر در کاهش فشارخون را آنتوسیانین هایی مثل هیبیسکین و دلفینیدین-۳-گلوکوزید می ‏دانند.

۲- تنظیم قند خون

در پژوهشی که نتایج آن در Journal of Pharmacy منتشر شد، اثر عصاره ی چای ترش بر میزان قندخون موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بررسی شد. یافته های این آزمایش نشان داد که عصاره ی گیاه چای ترش بر میزان انسولین افزود و از مقدار قندخون کاست. افزایش قندخون می تواند به تشکیل گونه های فعال اکسیژن بینجامد که سبب بروز تنش اکسیداتیو و آسیب به سلول های بتا(سلول های ترشح کننده ی انسولین در لوزالمعده) می شوند. این گونه های اکسیژن می توانند از میزان آنتی اکسیدانِ درون-سلولی هم بکاهند. آنتوسیانین ها که گروهی از فلاونوئیدها هستند و در چای ترش هم یافت می شوند، خاصیت آنتی اکسیدانی دارند و می توانند این گونه های فعال اکسیژن را از بین ببرند. دِلفینیدین و سیانیدین از آنتوسیانین های چای ترش هستند. در این تحقیق، مصرف عصاره ی چای ترش با ترمیم سلول های بتا در پانکراس سبب افزایش ترشح انسولین از آنها و در نتیجه کاهش قندخون شد. در آزمایش های دیگر هم مشاهده شده است که چای ترش با ممانعت از فعالیت آنزیم‏ های دخیل در جذب کربوهیدرات، از میزان قندخون می کاهد.

۳- کاهش وزن

چای ترش کالری کمی دارد و مدّر بودن آن سبب دفع سموم و مایعات اضافی بدن می شود. در یک پژوهش ۱۲ هفته ای که نتایج آن در ژورنال Food & Function منتشر شد، مصرف عصاره ی چای ترش از میزان چاقی و چربی شکمی افراد چاق کاست و آسیب کبدی را بهبود بخشید. تحقیق دیگری که در ژورنال Medical Hypotheses منتشر شد هم، چای ترش را در کاهش وزن به روش طبیعی موثر دانسته است.
در آزمایش ‏ها، چای ترش کاهش اشتها در موش ها را سبب شد. دلیل این کاهش، بیشتر، کم شدن جذب غذا به نظر می‏ رسد تا چربی سوزی. محققان ترکیب فعال زیستی به نام اسید هیبیسکوس را، مسبب کاهش اشتها در موش ها می‏ دانند. ترکیبات چای ترش مثل اسید هیبیسکوس می‏ توانند از فعالیّت آنزیم‏های لوزالمعده جلوگیری کنند که این امر سبب جلوگیری از شکستن و جذب پلی ساکاریدها و کاهش وزن می ‏شود.

۴- تنظیم کلسترول خون

در پژوهشهای آزمایشگاهی انجام شده، اثر چای ترش بر کاهش چربی را به بازدارندگی از اکسیداسیون LDL (کلسترول مضر)نسبت می‏ دهند. در پژوهش انجام شده روی موش ‏ها و خرگوش ‏هایی با چربی خون بالا، مصرف چای ترش سبب کاهش کلسترول، تری گلیسرید و LDL شد. محققان معتقدند، چون ترکیبات گیاهی مثل سیتوسترول و پکتین اثرِکاهنده بر کلسترول دارند، می‏ توان اثر چای ترش بر کاهش کلسترول را به این ترکیبات نسبت داد. به علاوه، عصاره‏ ی آبی این گیاه حاوی مقادیر زیادی موسیلاژ و پکتین است. مطالعات نشان داده‏ اند که پکتین، مقدار چربی در بافت ها و سرم خون را، بسیار کاهش می‏ دهد.

۵- ضد سرطان

آنتوسیانین ها می توانند باعث آپوپتوز سلولی در سلول های HL-60 (سلول های سرطانی خون) شوند. این مواد با اثر گذاشتن بر اکسیداسیون LDL در سلول، فعالیت آنتی اکسیدانی خود را اِعمال می کنند. آنتوسیانین های چای ترش می توانند در جلوگیری از پراکسیداسیون LDL مؤثر باشند.

محققان براساس یافته های یک پژوهش( منتشر شده در ژورنال Pharmacology Biochemical) بیان کردند اسید پروتوکاتچوئیکِ چای ترش، با القاء مرگ سلولی در سلول های لوسِمیک(سرطان خون) در انسان، از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند. اثر بازدارندگی اسیدپروتوکاتچوئیک بر تومور پوست موش های آزمایشگاهی هم نشان داد که این اسید قابلیت حفاظت از بدن در برابر سرطان را دارد. اسید پروتوکاتچوئیک یک ترکیب فنلی است که از گل خشک گیاه هیبیسکوس استخراج می شود و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد توموری است. در این تحقیق، به دنبال استفاده از اسید پروتوکاتچوئیک چای ترش روی سلول های HL-60، شکسته شدن DNA و تغییرات مورفولوژیک مرتبط با آپوپتوز در این سلول ها مشاهده شد.

۶- بهبود عملکرد کبد

براساس مقاله ی منتشر شده در ژورنال Natural Product Radiance، در پژوهشی اثر حفاظتی عصاره های گل خشک چای ترش در برابر تنش اکسیداتیو در هپاتوسیت(سلول های بافت کبد) موش های صحرایی مشاهده شد. یافته ها نشان دادند اسید پروتوکاتچوئیک که ترکیب فنلی استخراج شده ای از هیبیسکوس و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است، از کبد در برابر اثر سمیِ القا شده با t-BHP، محافظت کرد. همچنین اثر محافظتی عصاره ی آبی هیبیسکوس در کبد موش های صحرایی در برابر اثر سمی پاراستامول گزارش شده است. عصاره ی آبی-الکلی گل های این گیاه هم باعث کاهش میزان پراکسیداسیون چربی در آسیب کبدی القا شده با تتراکلرید کربن شد.

۷- بهبود افسردگی

مصرف چای ترش در آرام کردن اعصاب مفید است. نتایج پژوهشی در Indian Journal of Pharmacology چاپ شد. در این پژوهش، محققان دریافتند که آنتوسیانین های چای ترش دارای خاصیت ضد افسردگی هستند. محققان یکی از دلایل افسردگی را کمبود یک یا چند عدد مونوآمین(سروتونین، نورآدرنالین و دوپامین) در بدن می دانند. در این آزمایش، محققان اثر مثبت ضد افسردگی عصاره ی متانولی چای ترش بر موش های سوری را مشاهده و نتیجه گیری کردند آنتوسیانین ها و آنتوسیانیدین های چای ترش از طریق سازوکارهای دوپامینرژیک، نورآدرنرژیک و سروتونرژیک (سازوکارهایی که با سه ماده ی دوپامین، تورآدرنالین و سروتونین در ارتباط هستند) اثر آرامش بخشی بر اعصاب دارند.

بهترین زمان مصرف :

صبح یک بار. درطی روز دوبار، با فاصله‏ ی هشت ساعت. 

 عوارض جانبی :

• به نظر می آید دوز بالای چای ترش در مردان به دلیل تغییر شکل اسپرم، باعث ناباروری و در زنان باردار، به دلیل کاهش اشتها و سوء تغذیه باعث کاهش وزن نوزاد پس از تولد می شود. البته با مصرف متعادلِ چای ترش، می‏ توان از این عوارض پیشگیری کرد.
• بانوان باردار و شیرده از مصرف چای ترش اجتناب کنند.
• ممکن است مصرف چای ترش بر میزان قندخون اثر بگذارد و کنترل قندخون را در طول عمل جراحی و پس از آن با مشکل مواجه سازد. پس دست کم، دو هفته پیش از جراحی، مصرف چای ترش را متوقف‏ کنید.

میخک Clove

۰ دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Clove 

نام علمی گیاه:

(L.) Merr. and L.M. Perry Syzygium aromaticum

تاریخچه:

 میخک از غنچه گل خشک شده درخت همیشه سبز Syzygium aromaticum تهیه می شود. اگرچه این درخت بومی جزایر مالوکا در اندونزی است، اما میخک ها به طور طبیعی در هند، تانزانیا، سریلانکا، برزیل و ماداگاسکار رشد می کنند. بیش از ۲۰۰۰ سال، از میخک و روغن آن در طب سنتی هندی و چینی استفاده شده است. در قرن چهارم، بازرگانان عرب شکوفه های میخک را به اروپا آوردند. در طول قرن های هفتم و هشتم میلادی در اروپا، از میخک به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شد. امروزه، در بسیاری از خانه ها از میخک به عنوان ادویه استفاده می کنند و شواهد نشان می دهند که استفاده از آنها به عنوان یک داروی درمانی در برابر ارگانیسم های مضر همچنان رو به رشد است.

خواص :

۱-بهبوددهنده عملکرد مغز و حافظه

در سال ۲۰۱۱، اثر میخک بر یادگیری، حافظه و کاهش استرس اکسیداتیو در موش های آزمایشگاهی، بررسی و نتایج آن در مجله Planta Medica منتشر شد. استرس اکسیداتیو با سنجش سطح مالون دی آلدئید (MDA) و گلوتاتیون کاهش یافته (GSH) در مغز ارزیابی شد. درمان اولیه با روغن میخک به میزان ۰/۱و ۰/۰۵ (میلی لیتر/کیلوگرم) به مدت سه هفته، به طور معنی داری تأخیر در یادگیری را کاهش داد. بنابراین مصرف روغن میخک می تواند با کاهش استرس اکسیداتیو، کم شدن حافظه ناشی از اسکوپولامین را ترمیم کند.

۲- بهبوددهنده عملکرد کبد

اختلال در عملکرد انسولین در بیماران دیابتی، منجر به افزایش تولید گلوکز کبدی میشود. مطالعات اخیر اثر گیاهان بر افزایش جذب گلوکز به سلولهای چربی (مشابه عمل انسولین) را نشان داده اند. بر اساس نتایج پژوهشی در سال ۲۰۰۵، عصاره میخک از طریق کاهش بیان ژن آنزیم های فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز (PEPCK) و گلوکز ۶- فسفاتاز (G6Pase)، عملکردی مشابه انسولین در سلولهای کبدی و سلولهای تومور کبد دارد. آنالیزهای بیشتر نشان می دهند که میخک و انسولین به شیوه ای مشابه، بیان بسیاری از ژن های مشابه را تنظیم می کنند. این نتایج، بر نقش بالقوه ترکیبات مشتق شده از میخک به عنوان عوامل شبه انسولین تاکید دارند.

۳- افزایش میل جنسی

در سال ۲۰۱۳، اثر بهبود دهنده روغن اسانس میخک بر باروری رت های نر که در معرض منگنز قرار داده شده بودند بررسی و نتایج آن در مجله Advances in Sexual Medicine به چاپ رسید. بر اساس نتایج، عصاره روغن اسانس میخک، سبب بهبود غلظت اسپرم و ناهنجاری مرفولوژیکی ناشی از منگنز شد. همچنین در سال ۲۰۰۴ در پژوهشی که نتایج آن در مجله BMC Complementary and Alternative Medicine منتشر شد، عصاره میخک به میزان قابل توجهی رفتار تولید مثلی و میل جنسی موش های آزمایشگاهی را بهبود داد. البته شایان ذکر است که در تحقیقی در مجلهFood and Chemical Toxicology ، اثر سه غلظت عصاره میخک (۱۵ ، ۳۰ و ۶۰ میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن) بر عملکرد بیضه موش های آزمایشگاهی در یک چرخه اسپرماتوژنز (۳۵ روز) بررسی شد و نتایج نشان داد غلظت پایین تر (۱۵ میلی گرم) عصاره باعث افزایش فعالیت ۱۷β-HSD  (آنزیم مبدل آندروستندیون به هورمون تستوسترون) و Δ۵ ۳β-HSD (آنزیم کاتالیزکننده بیوسنتز پروژسترون) و سطح سرمی تستوسترون شد، ولی دوزهای بالاتر عصاره (۳۰ و ۶۰ میلی گرم)، سبب کاهش موارد مذکور و کاهش تولید روزانه اسپرم شد. با توجه به این نتایج، محققان، توصیه می کنند در مقدار مصرف میخک جهت تقویت میل جنسی، احتیاط لازم در نظر گرفته شود.

۴- ضد میکروب

نتایج تحقیقی در مجله Journal of Applied Toxicology در سال ۲۰۰۵ نشان داد که روغن میخک منجر به حفاظت موش های آزمایشگاهی در برابر بیماری آفلاتوکسیکوزیس (ناشی از قارچ آفلاتوکسین)می شود. بر اساس اطلاعات منتشر شده در مجله Journal of Natural Products، ترکیبات میخک باعث مهار فعالیت عوامل بیماری زای دهان می شوند. در این پژوهش، فلاون ها، کامفرول و میریستینِ عصاره متانولی میخک فعالیت مهارکنندگی در برابر پاتوژن های P. gingivalis  و P. intermedia  نشان دادند. همچنین اثر عصاره استخراج شده میخک بر موش آلوده به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱(HSV-1) مورد مطالعه قرار گرفت و نتیجه آن در مجله Journal of Dermatological Science منتشر شد. دوز خوراکی (۷۵۰ میلی گرم / کیلوگرم در روز) از این عصاره به مدت ۱۰ روز، از پیشرفت و عود بیماری HSV-1 جلوگیری کرد و شیوع التهاب و سرخی پوست را نسبت به گروه کنترل کاهش داد.

 ۵-ضد سرطان

بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله Journal of Natural Products ، ترپن های میخک منجر به جداسازی پنج ترکیب فعال به نام های بتا کاریوفیلن، بتا کاریوفیلن اکسید، آلفا هومولن، آلفا هومولن اپوکسید I و اوژنول شدند. این ترکیبات سبب افزایش فعالیت آنزیم سم زدای گلوتاتیون S – ترانسفراز در کبد و روده کوچک موش شدند. دلیل خاصیت ضد سرطانی میخک را اثر آن بر القاء سم زدایی آنزیم ها و مهار مواد سرطان زای شیمیایی دانسته اند.

بهترین زمان مصرف :

۱ تا ۲ ساعت قبل یا بعد از غذا

عوارض جانبی :

• استفاده مکرر از روغن میخک در دهان یا روی لثه می تواند به لثه ها، مغز دندان، پوست و غشاهای مخاطی آسیب زند.
• روغن میخک حاوی یک ماده شیمیایی به نام اوژنول است که به نظر می رسد سرعت لخته شدن خون را کاهش می دهد. ممکن است مصرف روغن میخک باعث خونریزی در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی شود.
• ممکن است روغن میخک باعث خونریزی در حین و یا بعد از عمل جراحی شود. حداقل ۲ هفته قبل از عمل جراحی از میخک استفاده نشود.
• در کودکان، مصرف روغن میخک از طریق دهان مضر است و می تواند منجر به عوارض جانبی شدید مانند تشنج، آسیب کبدی و عدم توازن مایعات در بدن شود.
• در دوران بارداری یا شیردهی از مصرف آن اجتناب شود.

توت فرنگی Strawberry

/۰ دیدگاه /در بایگانی مجلات /توسط محسن بیجاری

نام تجاری گیاه:

Strawberry

نام علمی گیاه:

Fragaria × ananassa

تاریخچه:

توت فرنگی با نام علمی Fragaria × ananassa گونه ای دو رگه و متعلق به جنس Fragaria است. تاریخ این میوه، به ۲۰۰۰ سال پیش برمی گردد. توت فرنگی های امروزی حدود ۲۰۰ سال پیش، از دورگه گیری بین توت فرنگی ویرجینیانا یا اسکارلت به عنوان والد نر و توت فرنگی چیلوئنسیس به عنوان والد ماده حاصل شده اند. این گیاه، حدود سال ۱۳۰۰ میلادی در اروپا کشت می شد. توت فرنگی های وحشی، قرن چهاردهم میلادی در فرانسه، از جنگل به زمین زراعتی منتقل و به گیاهی اهلی تبدیل شدند. حدود سال ۱۶۰۰ میلادی، توت فرنگی ویرجینیانا از گونه ی Fragaria virginiana ، از شمال آمریکا به اروپا رسید. گسترش این گونه بسیار تدریجی بود و در اواخر سده ی ۱۸ و اوایل سده ی ۱۹میلادی به تدریج در انگلستان محبوب شد. در دهه ی ۱۶۱۰ میلادی یکی از دولتمردان فرانسوی به نام فریزر، گیاه توت فرنگی چیلوئنسیس از شیلی را با خود به فرانسه برد. کشت این گیاه در شمال فرانسه گسترش یافت و مدتی پس از دورگه گیری این توت فرنگی با توت فرنگی ویرجینیانا نمونه ای جدید به وجود آمد. این نمونه ی جدید در دهه‏ ی ۱۸۰۰ میلادی به آمریکا صادر شد. باغبانان انگلیسی گونه ی جدید را از طریق دانه پرورش می دادند، پس از آن تعداد ارقام توت فرنگی از سه به سی رقم افزایش یافت.

گمان بسیاری از مردم بر آن است که توت فرنگی (strawberry) به دلیل انباشته شدن بوته های این گیاه با کاه و پوشال (straw) به این نام خوانده شده است. برخی منابع هم نامگذاری توت فرنگی را به دلیل آن می دانند که نخستین بار جوانان انگلیسی توت فرنگی های وحشی را برداشت می کردند و در توده ای احاطه شده از سبزه می فروختند با این وجود، منشأ دقیق نام گذاری این گیاه هنوز بر ما معلوم نشده است. به نظر می‌رسد که نخستین رقم اصلاح شده، در دوره ی قاجار و زمان صدارت اتابک اعظم، از فرانسه به ایران آمد و اتابکی خوانده شد. 

خواص :

۱- بهبود عملکرد قلب و عروق

پژوهشی در دانشکده ی بهداشت دانشگاه هاروارد انجام شد که نتیجه ی آن را مجله ی کالج آمریکایی تغذیه منتشر کرد. برمبنای این پژوهش مصرف توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد. این پژوهش روی ۲۷ هزار زن در یک دوره ی ده ساله انجام شده است و نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری های قلبی ـ عروقی در زنانی که در هفته دو وعده یا بیشتر توت فرنگی مصرف می کنند، ۱۴ درصد کمتر از کسانی است که این میوه را مصرف نمی کنند. براساس نتایج این پژوهش، سطح کلسترول کل و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) هم با مصرف توت فرنگی کاهش یافت.

پژوهشی دیگر، روی افراد داوطلب نشان داد که مصرف روزانه ۵۰۰ گرم توت فرنگی به مدت ۱ ماه سطح کلسترول کل، لیپوپروتئین با چگالی کم و سطح تری گلیسیرید و همچنین سطح سرم مالون دی آلدهید را در مقایسه با حالت پیش از مصرف به طرز چشمگیری کاهش می دهد. برپایه ی این بررسی آنتوسیانین های توت فرنگی، ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و حذف رادیکال های آزاد را افزایش داد و سطوح ویتامینی هم، پس از مصرف توت فرنگی به میزانی چشمگیر، افزایش یافت. در این بررسی نشان داده شد که مصرف توت فرنگی از همولیز (تخریب و شکسته شدن گلبول های قرمز) خود به خودی و اکسیداتیو به میزان چشمگیری می کاهد.

 مطالعه ای در دانشگاه هاروارد نشان می دهد که مصرف منظم توت فرنگی، خطر ابتلا به حمله ی قلبی در زنان جوان و میانسال که در هفته حداقل ۳ وعده توت فرنگی مصرف کرده اند را به میزان ۳۲ درصد کاهش می دهد. کوئرستین، فلاونوئید توت فرنگی است که خاصیت ضدالتهاب طبیعی دارد و خطر ابتلا به آترواسکلروز(تصلب شرایین) و همچنین آسیب های ناشی از لیپوپروتئین با چگالی کم و کلسترول را کاهش می دهد.

۲-  تنظیم قند خون

یک پژوهش در سال ۲۰۱۱ نشان می دهد که مصرف حدود ۳۷ عدد توت فرنگی در روز به طور چشمگیری عوارض بیماری دیابت مثل بیماری های کلیوی و نوروپاتی را کاهش می دهد. شاخص قند خون در میوه ی توت فرنگی بسیار پایین است، از این روی نسبت به سایر میوه ها برای بیماران مبتلا به دیابت مناسب تر است. برپایه ی پژوهشی دیگر، فیستین توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های کلیوی در موش های مبتلا به دیابت را کاهش می دهد. پژوهشی در کشور فنلاند هم بیانگر آن است که مصرف توت فرنگی همراه با نان سفید پاسخ گلیسمی (تغییر میزان قند خون پس از مصرف مواد غذایی حاوی کربوهیدرات) را در این افراد به میزان ۳۶ درصد در مقایسه با زنانی که فقط نان خورده بودند، افزایش داد. نتایج نشان می دهد که پلی فنول های توت فرنگی سرعت شکستن و جذب کربوهیدرات ها و نیاز به انسولین برای تنظیم قند خون طبیعی را کاهش می دهد.

۳- کاهش وزن

براساس مقاله ی منتشر شده در کتاب رژیم غذایی مقاوم به چربی، مصرف توت فرنگی ترشح هورمون ادیپونکتین و لپتین را افزایش می دهد. هر دوی این هورمون ها، هورمون های متابولیک و چربی سوز هستند. نتیجه ی ترشح این هورمون ها افزایش سوخت و ساز و از دست دادن وزن است.

پژوهش های دیگر نشان می دهد که توت فرنگی هضم غذاهای نشاسته دار را کاهش می دهد و این بدین معنی است که قندخون پس از مصرف غذا کنترل می شود و در نتیجه اشتیاق به مصرف مواد قندی کاهش می یابد. پلی فنول های توت فرنگی ترشح آنزیم هضم کننده ی نشاسته را کاهش می دهند. این گیاه، عملکرد هورمون های موثر بر کاهش وزن را هم، بهبود می دهد.

۴- بهبود عملکرد مغز

دیوور و همکاران، سال ۲۰۱۲ پژوهشی روی ۱۶ هزار زن در یک دوره ی ۶ ساله، انجام دادند. نتیجه ی این پژوهش، تأثیر مصرف توت فرنگی بر حافظه ی این افراد را نشان می دهد. برپایه ی نتایج پژوهش، نرخ کاهش حافظه در افرادی که توت فرنگی بیشتری مصرف کرده بودند(به طور متوسط ۲۰۰ گرم در هفته)، به طور چشمگیری، کندتر از افرادی بود که این میوه را کمتر مصرف کرده یا از مصرف آن چشم پوشی کرده بودند. بر همین مبنا، مصرف توت فرنگی، حافظه را نسبت به سن به میزان ۲ سال و نیم جوانتر می کند. پژوهشگران، بر این باورند که بهبود حافظه در این افراد، به دلیل وجود فلاونوئیدهای توت فرنگی است.

پژوهش دیگری نشان داد که مصرف این میوه، از خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هم می کاهد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۴ روی موش های آزمایشگاهی نشان داد که فلاونوئید فیستین توت فرنگی، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در موش های دارا و فاقد ژن آلزایمر را، کاهش می دهد. 

۵- استحکام دندان ها و جلوگیری از بیماری لثه

در سال ۲۰۰۹ پژوهشی منتشر شد که نشان می دهد پلی فنول های توت فرنگی از شکستن نشاسته در دهان، چسبیدن مواد قندی به دندان ها، ایجاد پلاک و  پوسیدگی دندان و بروز بیماری های لثه بر اثر فعالیت باکتری ها جلوگیری می کند. بر مبنای پژوهشی دیگر، اسید مالیک توت فرنگی به سفید شدن دندان ها کمک می کند.

۶-ضد سرطان

پژوهشی منتشر شده در مجله ی بین المللی سرطان نشان می دهد که عصاره ی توت فرنگی رشد تومورهای ریه در موش های در معرض دود سیگار را مهار می کند. سال ۲۰۱۲ یک کارآمایی بالینی در چین نشان داد که توت فرنگی منجمد، از سرطان مری پیشگیری می کند. برمبنای همین پژوهش توت فرنگی، از بدن در برابر سرطان های دیگری مانند دهان، سینه و دهانه ی رحم هم محافظت می کند.
مطالعات دانشگاه ایلی نوی آمریکا، نشان می دهد که اسید الاژیک توت فرنگی رشد سلول های سرطانی را مهار می کند. لوتئین این گیاه هم، با رادیکال های آزاد مبارزه کرده و آثار منفی آن ها را به حداقل می رساند.

بهترین زمان مصرف :

بهترین زمان مصرف چای توت فرنگی ۲ ساعت پیش یا پس از غذا.

 عوارض جانبی :

• مصرف توت فرنگی در مقادیر زیاد، خطر ایجاد کبودی و خونریزی در برخی افراد، به خصوص افراد مبتلا به اختلالات خونریزی را، افزایش می دهد. بهتر است این افراد، پیش از مصرف با پزشک مشورت کنند.

• مصرف توت فرنگی در مقادیر زیاد ممکن است لخته شدن خون را کاهش دهد. ۲ هفته پیش از عمل جراحی از مصرف آن خودداری کنید.