نیوش داروی سلامت

مشاوره سلامت و دمنوش درمانی نیوشا

نیوش داروی سلامت

مشاوره سلامت و دمنوش درمانی نیوشا


هل Cardamom

نام تجاری گیاه:

 Cardamom

نام علمی گیاه:

.Elettaria cardamomum L

 تاریخچه:

هل از خانواده ی زنجبیل و بومی جنوب هندوستان است. قدمت ادویه های هندی به آغاز تمدن بشری باز می گردد و در نوشته های کهن هندی به هل اشاره شده است. این ادویه، از زمان های قدیم مصارف تغذیه ای و دارویی داشته است و آشوریان و بابلیان هم با خواص آن آشنا بوده اند. هنوز هم این محصول یکی از با ارزش ترین ادویه های جهان است و در آسیای شرقی به طور گسترده کشت و استفاده می شود. مصرف کنندگان عمده ی هل در جهان، کشورهای خاورمیانه(در تهیه ی چای و قهوه) و کشورهای اسکاندیناوی(برای بهبود طعم محصولات پخته شده) هستند.

 

هل Cardamom

نام تجاری گیاه:

 Cardamom

نام علمی گیاه:

.Elettaria cardamomum L

 تاریخچه:

هل از خانواده ی زنجبیل و بومی جنوب هندوستان است. قدمت ادویه های هندی به آغاز تمدن بشری باز می گردد و در نوشته های کهن هندی به هل اشاره شده است. این ادویه، از زمان های قدیم مصارف تغذیه ای و دارویی داشته است و آشوریان و بابلیان هم با خواص آن آشنا بوده اند. هنوز هم این محصول یکی از با ارزش ترین ادویه های جهان است و در آسیای شرقی به طور گسترده کشت و استفاده می شود. مصرف کنندگان عمده ی هل در جهان، کشورهای خاورمیانه(در تهیه ی چای و قهوه) و کشورهای اسکاندیناوی(برای بهبود طعم محصولات پخته شده) هستند.

خواص:

۱- بهبود عملکرد معده

روغن تهیه شده از هل برای دستگاه گوارش خیلی مفید است؛ اثر ملیّن دارد و از تهوع و نفخ جلوگیری می کند. همچنین مانع از اسیدی شدن معده و سوزش سرِدل می شود. در پژوهشی که نتایج آن در Indian Journal of Traditional Knowledge منتشر شد، با القاء آسپرین و اتانول در موش های صحرایی زخم معده ایجاد شد و اسانس هل به طور چشمگیری از ایجاد آن جلوگیری کرد. محققان معتقدند دلیل این اثر می تواند کاهش حرکات معده ای بر اثر ترکیبات موجود در هل باشد، چرا که تغییر حرکات معده می تواند در تولید و جلوگیری از زخم معده نقش داشته باشد. همچنین نتیجه گیری شد عصاره ی هل مانع تولید بیش از حد برخی محصولات متابولیسمِ آراشیدونیک اسید(این گونه محصولات نقش کلیدی در ایجاد زخم معده دارند) می شود.

۲- تنظیم فشار خون

هل از طریق مکانیزم های کولینرژیک و اثر بر یون های کلسیم، از فشارخون می کاهد. محققان در آزمایشی شاهد اثر مثبتِ هل بر فشار خون و قلب و عروق افراد مبتلا به مرحله ی ۱ فشار خون بالا بودند. در این مطالعه که یافته های آن در Indian Journal of Biochemistry and Biophysics منتشر شد، استفاده از ۳ گرم پودر هل، به طور چشمگیری فشارخون سیستولیک و دیاستولیک را کاهش داد. به بیان محققان، این اثرِ هل را می توان به ترکیبات آنتی اکسیدان موجود در هل از جمله سینئول، ترپینیل استات، لیمونن، ترپینولن و میرسن نسبت داد.

۳- بهبود عملکرد قلب و عروق

سینئول از ترکیباتِ هل است که اثرات آن بر قلب و عروق بررسی شده است. در آزمایش های انجام شده، این ماده باعث کاهش میانگین فشار آئورتی شد که پژوهشگران این اثر را بیشتر با اتساع عروق مرتبط می دانند. درپژوهشی که یافته های آن در ژورنال International Journal of Molecular Science چاپ شد، اثر هل بر تغییرات همودینامیک (در ارتباط با جریان خون در بافت ها و اندام ها) و بیوشیمیایی القا شده بر اثر ایزوپروترنول در موش های آلبینو بررسی و مشاهده شد که هل توانست اثرات سوء ایزوپروترنول را از بین ببرد. در این آزمایش ایزوپروترنول باعث کاهش آنتی اکسیدان های سوپراکسیددسموتاز و کاتالاز و افزایش پراکسیداسیون چربی شد، ولی تمام این آثار منفی با مصرف هل خنثی شد. به نظرِ محققان هل می تواند سبب تأخیر بروز سکته ی قلبی در بیمارانی شود که در خطر ابتلا به بیماری های ایسکمیک قلب (بیماری ناشی از کاهش خون رسانی به عضله ی قلب که اغلب در نتیجه ی انسداد عروق کرونر رخ می دهد) هستند.

۴- بهبود عملکرد کلیه

در تحقیقی که نتایج آن در Benha Veterinary Medical Journal منتشر شد تأثیر هل بر اثر سمیِ ناشی از  جنتامایسینِ تزریق شده به موش های صحرایی بررسی شد. براساس یافته های حاصل، هل توانست در برابر تغییرات ساختاری و عملکردی مرتبط با جنتامایسین، از کلیه های موش ها محافظت کند. این اثرِ هل به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی آن است. در این آزمایش عملکرد کلیه با اندازه گیری کراتینین سرم و معیار اوره سنجیده شد. جنتامایسین میزان کراتینین و مقدار اوره را افزایش داد، ولی وقتی هل پس از آن مصرف می شد، کاهش چشمگیری در اوره و کراتینین ایجاد می شد که این امر، اثر محافظتی هل بر کلیه را نشان می دهد. همچنین کاربرد هل پس از تزریق جنتامایسین باعث کاهش گلوکز سرم و افزایش پروتئین کل شد که این موارد هم اثر محافظتی هل را نشان می دهند.

۵- کاهش وزن

براساس یافته های پژوهشی که در مجله ی غدد درون ریز و متابولیسم ایران چاپ شده است، مصرف مکمل هل باعث کاهش اندازه ی دور کمر و در نتیجه کاهش چاقی شکمی در افراد مبتلا به پیش ـ دیابت شد. گزارش ها نشان داده اند که فلاونوئیدها از طریق جلوگیری از فعالیت لیپاز پانکراسی، سبب کاهش جذب چربی ها می شوند. فلاونوئیدها می توانند به طور مستقیم بر جایگاه فعال آنزیم اثر بگذارند یا به طور غیرمستقیم با افزایش اندازه ی ذرات چربی، سبب کاهش دستیابی این مواد به آنزیم شوند. یکی از دلایل احتمالی تأثیر فلاونوئیدها بر چاقی می تواند اثر آنها بر افزایش مقدار آنزیم کارنیتین پالمیتوئیل ترانسفراز-۱ (که در تجزیه ی چربی ها نقش دارد) و کاهش بیان ژن آنزیم های دخیل در سنتز چربی ها باشد.

۶- بهبود عملکرد کبد

پژوهشگران در آزمایشی که برای بررسی اثر هل بر کبد انجام دادند ابتدا با استفاده از پاراستامول در کبد موش های آلبینو مسمومیت کبدی ایجاد کردند و سپس اثر عصاره ی متانولی هل را بر این مسمومیت مطالعه کردند. نتایج این پژوهش که در International Journal of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences منتشر شد نشان داد که عصاره ی متانولی هل، از مسمومیت کبدی القا شده بر اثر پاراستامول جلوگیری کرد. برای ارزیابی عملکرد کبد مقادیر آلانین آمینو ترانسفراز(ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و بیلی روبین کل (TBIL) اندازه گیری شد. استفاده از پاراستامول میزان ALT، AST ، ALP و TBIL در سرم را افزایش داد ولی وقتی حیوانات، پیش از خوراندن پاراستامول، عصاره ی متانولی دریافت کردند، از افزایش این ترکیبات بر اثر پاراستامول جلوگیری شد. این تأثیرها می تواند به دلیل بازدارندگی از سیتوکروم P450 (گروهی از پروتئین ها که در اکسیداسیون مواد نقش دارند) باشد. محققان در پژوهش دیگری که نتایج آن در مجله ی دانشگاه علوم پزشکی مازندارن چاپ شد هم به نتایج مشابهی دست یافتند.

فلاونوئیدهای موجود در این گیاه (از جمله کوئرستین) می توانند با افزایش ظرفیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (گلوتاتیون، گلوتاتیون ردوکتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز)، مانع تخلیه ی گلوتاتیون در سلول ها شوند. همچنین کوئرستین، لنفوسیت ها را از آسیب ناشی از مواد شیمیایی و سمی محافظت می کند و با جمع آوری رادیکال های آزاد مانع آسیب به ژنوم و ایجاد جهش در آن می شود. 

۷- آنتی اکسیدان

ترکیبات گوناگونی در هل وجود دارد که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی هستند و می توانند مقدار گلوتاتیون که یک آنتی اکسیدان طبیعی است را در خون افزایش دهند. فلاونوئید های کوئرستین، کمپفرول و لوتئولین از آن جمله اند. در یک پژوهش، مصرف خوراکی هل باعث کاهشMDA (یکی از محصولات پراکسیداسیون لیپیدها) و افزایش گلوتاتیون (نوعی آنتی اکسیدان) در سرم موش های صحرایی شد.

۸- ضد سرطان

در آزمایشی، مصرف هل از تکثیر سلول سرطانی کولون در موش های سوری جلوگیری کرد و باعث آپوپتوز سلول ها شد. در این تحقیق، کاهش دو آنزیم COX-2 (سیکلواکسیژناز-۲) و نیتریک اکسیدسنتاز قابل القا (iNOS) هم بر اثر مصرف هل، مشاهده شد.

یافته های حاصل از بررسی اثرِ هل بر بیماری مولتیپل میلوما (سرطان استخوان) نشان داد، هل می تواند از حیات و تکثیر سلول های سرطانی MM جلوگیری کند. تنظیم چرخه ی سلولی نقش مهمی در تکثیر سلول، تمایز و مرگ آن ایفا می کند و اختلال در تنظیم این چرخه، سبب ایجاد تومورهای خطرناکی می شود. برپایه ی این تحقیق که نتایج آن در ژورنال Pakistan Journal of Pharmaceutical Sciences منتشر شد، هل سبب اختلال در چرخه ی زندگی این سلول ها می شود. همچنین نتایج مطالعه ای که در ژورنال Journal of Medicinal Food منتشر شد حاکی از اثر مثبت هل بر پوست حیوانات مبتلا به سرطان پوست بود. در این پژوهش، مصرف خوراکی پودر هل از تعداد تومورها کاست.

۹-بهبود تنفس بدبو

بر اساس تجربیات گزارش شده، مصرف تنتور هل، تنفس بدبو را بهبود می دهد. سینوئل که از ترکیبات عمده ی هل است، خاصیت آنتی باکتریایی و ضدعفونی کنندگی دارد و از آن در درمان و پیشگیری از تنفس بدبو و بیماری های لثه استفاده می شود. این ماده قادر به از بین بردن باکتری های بیماری زای دهانی است که می توانند منجر به ایجاد بوی بد در دهان و عفونت های دهانی شوند.

بهترین زمان مصرف :

ا تا ۲ ساعت پیش یا پس از غذا.

ادامه مطلب ...

زعفران Saffron

نام تجاری گیاه:

Saffron

نام علمی گیاه:

Crocus sativus

تاریخچه:

حدود ۲۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، زعفران در مناطقی از شرق مدیترانه کشت و استفاده می شد. این گیاه ابتدا در مناطقی با شرایط آب و هوایی خاص، و پس از آن در سراسر منطقه ی اورآسیا گسترش یافت و در نهایت به بخش هایی از شمال آفریقا، آمریکای شمالی و اقیانوسیه هم رسید. زعفران، در دوران پادشاهی هخامنشی در سده ی ۵ قبل از میلاد در اصفهان کشت می شد و در مراسم تشییع جنازه کاربرد داشت. استفاده از این گیاه، همچون عطر و دارو هم در این عصر رایج بود.

کلمه ی انگلیسی saffron از کلمه ی لاتین Safranum  در قرن دوازدهم و کلمه ی فرانسوی کهن Safran مشتق شده است. در همین حال، کلمه ی لاتین  Safranum  نیز از کلمه ی فارسی زرپران (zarparān) و یا عربی زعفران(za’ferân) به معنای زرد، مشتق شده است.

 جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

ادامه مطلب ...

       

وانیل Vanilla

نام تجاری گیاه:

Vanilla

نام علمی گیاه:

 Vanilla planifolia

تاریخچه:

گیاه وانیل بومی جنوب و مرکز قاره ی آمریکا و منطقه ی کارائیب است. نخستین بار وانیل توسط توتوناک‏‏‌های (گروهی از سرخپوستان کشور مکزیک) سواحل شرق مکزیک مورد استفاده قرار گرفت. آزتک‏‌ها (تمدنی سرخ پوستی در مکزیک)، پس از غلبه بر توتوناک‏‌ها در قرن ۱۵ میلادی با گیاه وانیل آشنا شدند. آزتک‏‌ها ترکیب وانیل و شکلات را به صورت نوشیدنی مصرف می‏‌کردند. پس از شکست آزتک‏‌ها توسط اسپانیایی‏‌ها، وانیل و کاکائو توسط فردی به نام ارنان کورتز (Hernán Cortés) به غرب اروپا وارد شد. قبل از ورود کریستف کلمب به آمریکا بومیان آن منطقه از وانیل به عنوان دارو و عطر در درمان بیماری‏‌ها و در مراسم مذهبی استفاده می‏‌کردند.

 جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

ادامه مطلب ...




آلبالو Sour cherry

نام تجاری گیاه:

Sour cherry

نام علمی گیاه:

Prunus cerasus

تاریخچه:

آلبالو با نام علمی Prunus cerasus گونه ای از جنس Prunus و متعلق به خانواده ی گلسرخیان است. این گیاه، بومی کوه های قفقاز است و احتمال دارد بذر آن را پرندگان به دیگر نقاط دنیا از جمله اروپا برده باشند. برخی هم اعتقاد دارند، آلبالو بومی مناطقی در شرق اروپا است. پایه های بذری نوع گیزلا و مازارد جنس Prunus به طور گسترده در سراسر اروپا و شمال آمریکا گسترده شده اند. آلبالو بسیار محبوب ایرانیان  بود  و نخستین بار رومی ها این میوه را مدتی پیش از قرن نخست میلادی به انگلیس وارد کردند. در قرن شانزدهم میلادی، هنری هشتم، کشت آلبالو را در انگلستان متداول کرد. نخستین بار بذر درخت آلبالو را مهاجران انگلیسی در ۱۶۲۹میلادی، به آمریکا وارد کردند. پس از آن فرانسوی ها هسته های آلبالو را از نرماندی(منطقه ای در شمال غرب فرانسه) با خود به آمریکا آوردند و در امتداد رودخانه ی سن لوران کاشتند. درختان آلبالو بخش بزرگی از باغ های مهاجران فرانسوی در شهرهایی مثل دیترویت و وینسنس را به خود اختصاص می داد.

خواص :

۱- بهبود عملکرد قلب و عروق

 پژوهش ها نشان می دهد که کوئرستین آلبالو با از بین بردن رادیکال های آزاد مانع از آسیب اکسیداتیو و اکسیده شدن لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) می شود. اکسید شدن لیپوپروتئین با چگالی کم، سبب تشکیل پلاک در شریان ها و در نهایت منجر به ایجاد بیماری های قلبی و سکته می شود. مطالعه ی منتشر شده در مجله ی آمریکایی فیزیولوژی در سال ۲۰۰۶ نشان می دهد که مصرف ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی آلبالو به طور چشمگیری، عملکرد قلب(از جمله جریان خون و فشار خون) در موش های صحرایی را بهبود می دهد.

براساس پژوهش دیگری، که سال ۱۳۸۵ در مجله ی دیابت و متابولیسم ایران منتشر شد، تأثیر مصرف آلبالو، بر کاهش برخی عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی در ۱۶ زن مبتلا به دیابت نوع ۲، بررسی شد. این افراد به مدت ۶ هفته کنستانتره ی آب آلبالو مصرف کردند. وزن بدن، چربی های خون و سطح فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در شروع و پایان مطالعه اندازه گیری شد. یافته های این مطالعه نشان داد که در پایان آزمایش مقادیر وزن، کلسترول تام، کلسترول  LDL و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بطور معنی‌داری کاهش یافتند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مصرف آب آلبالو، به بهبود عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند.

۲- کاهش التهاب مفاصل

 پژوهشی منتشر شده در مجله ی Science Daily در سال ۱۹۹۹ نشان می دهد که آنتوسیانین و کوئرستین آلبالو همانند ایبوپروفن و سایر داروهای ضد التهابی از ترشح آنزیم های التهابی سیکلواکسیژناز ۱ و ۲ جلوگیری می کنند.

پژوهش دیگری نشان می دهد که آنتی اکسیدان های آلبالو با کاهش سطح اکسیدنیتریک به درمان التهاب در مفاصل کمک می کنند. در دانشگاه بوستون، پژوهشی برای بررسیِ اثر آلبالو بر بیماری نقرس روی ۶۳۳ فرد در یک سال انجام شد. نتایج مطالعات نشان داد، مصرف آلبالو در یک دوره ی۲ روزه، خطر ابتلا به این بیماری را ۳۵ درصد کاهش می دهد. همچنین زمانی که آلبالو با داروی آلوپورینول(دارویی برای درمان نقرس) ترکیب شد، خطر ابتلا به این بیماری را تا ۷۵ درصد کاهش داد. آنتی اکسیدان های آلبالو میزان پروتئین C در جریان خون را کاهش می دهند و به این ترتیب به درمان التهاب در بدن کمک می کنند. پروتئین C در کبد سنتز شده و در مواقع بروز التهاب و روماتیسم، در خون افزایش می یابد.

۳- تنظیم قند خون

 پژوهشی در دانشگاه میشیگان نشان می دهد که آنتوسیانین های آلبالو تولید انسولین را تا میزان ۵۰ درصد افزایش می دهند. پژوهش دیگری به منظور بررسی اثر آنتوسیانین های آلبالو در کنترل قند خون در نمونه های دیابتی انجام شد. در این مطالعه، اثر مصرف خوراکی آب آلبالو بر سطح شاخص های قندخونِ زنان مبتلا به دیابت نوع ۲، بررسی شد. در این مطالعه ۱۷ بیمار دیابتی نوع ۲ به مدت ۶ هفته روزانه ۲۴۰ گرم آب آلبالوی طبیعی مصرف کردند. در پایان این مطالعه قند و فشار سیستولیک و دیاستولیک خون کاهش یافت. نتایج این بررسی نشان می دهد که مصرف آب آلبالو قندخون را کاهش می دهد، بنابراین به بیماران دیابتی نوع ۲ مصرف این میوه، توصیه می شود.

۴- بهبود کیفیت خواب

 مصرف آب آلبالو پیش از خواب، زمان کلی خواب و کیفیت آن را افزایش می دهد. ملاتونین آلبالو ساعت زیستی بدن و چرخه ی خواب و بیداری را تنظیم می کند. در پژوهشی، آثار خواب آور آلبالو بر بدن انسان مطالعه شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف آب آلبالو در صبح و شب به بهبود کیفیت خواب کمک می کند. پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا و روچستر عادات خواب در ۱۵ فرد بزرگسال را بررسی کردند که به مدت ۲ هفته روزی ۲ بار آب آلبالو مصرف می کردند. نتایج نشان داد که مصرف آلبالو به طرز چشمگیری به درمان بی خوابی و افزایش کیفیت خواب کمک می کند.

در یک مطالعه ی تصادفی دوسوکور، تأثیر مصرف آلبالو بر کیفیت خواب، آزمایش شد. در این پژوهش ۲۰ فرد داوطلب به مدت ۷ روز، آب آلبالو مصرف کردند. نمونه های ادرار این افراد جمع آوری و مقدار سولفاتوکسی ملاتونین(متابولیت عمده ی ملاتونین) بررسی شد. نتایج نشان داد، مصرف آلبالو، محتوای کل ملاتونین(هورمون تنظیم خواب و بیداری) را به طور چشمگیری افزایش می دهد و در نتیجه باعث افزایش زمان و بهبود کیفیت خواب می شود.

۵- تنظیم فشار خون

در پژوهشی (منتشر شده در مجله ی آمریکایی تغذیه ی بالینی) تأثیر مصرف کنستانتره ی آب آلبالو، بر ۱۵ فرد با فشارخون بالا بررسی شد. فشار خون این افراد حداقل ۱۳۰/۹۰ میلی متر جیوه بود. مصرف ۶۰ میلی لیتر (۱/۴ فنجان) کنستانتره ی آلبالو، پس از ۳ ساعت، فشار خونِ این افراد را تا ۷ درصد، کاهش داد. پیش از این هم تحقیقات نشان داده بود که کاهش فشار در افراد مبتلا به پرفشاری خون، خطر ابتلا به بیماری های قلبی ـ عروقی و سکته را به ترتیب ۲۳ و ۳۸ درصد کاهش می دهد.

۶-ضد سرطان

پژوهش ها نشان می دهد، ترکیبات پریلیل الکل، لیمونن و اسید الاژیک آلبالو، از بدن در برابر سرطان های سینه، ریه، کبد، پوست و روده ی بزرگ محافظت می کنند. یافته های حاصل از پژوهش منتشر شده در نشریه ی Cancer Letters (سال ۲۰۰۳ )نشان می دهد، آنتوسیانین های آلبالو، رشد تومور روده در موش را مهار می کند. این ترکیبات رشد سلول های سرطانی در برخی از انواع سرطان های روده ی انسان را هم در شرایط آزمایشگاهی مهار می کند. بر همین مبنا، مصرف آلبالو، از خطر ابتلا به سرطان ها به خصوص سرطان روده می کاهد.

۷- افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

پژوهشی بالینی در دانشگاه میشیگان برای نخستین بار خاصیت آنتی اکسیدانی آلبالو را در بدن انسان آزمایش کرد. در این آزمایش ۱۲ فرد بین ۱۸ تا ۲۵ سال به طور تصادفی، یک و نیم فنجان تا سه فنجان آلبالو مصرف کردند. پس از مصرف، خون و ادرار داوطلبان آزمایش شد. نتایج نشان داد که ۱۲ ساعت پس از مصرف آلبالو فعالیت های آنتی اکسیدانی در بدن این داوطلبان افزایش یافت. پژوهشی منتشر شده در مجله ی تغذیه (سال۲۰۰۲ ) هم نشان می دهد که آنتی اکسیدان های میوه ی آلبالو نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی بدن دارند.

جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

 

تمشک آبی blueberry

نام تجاری گیاه:

Blueberry

نام علمی گیاه:

Vaccinium corymbosum

تاریخچه:

تمشک آبی یکی از معدود گونه های بومی شمال آمریکا و از جنس Vaccinium و نزدیک به آزالیا، کرن بری و گل صد تومانی است. قرن ها پیش از ورود مهاجران اروپایی به آمریکا، بومیان این قاره، از تمشک آبی استفاده می کردند. سرخپوستان باور داشتند که این میوه را روح بزرگ در طول یک دوره قحطی طولانی، برای کودکان گرسنه فرستاده است. بومیان آمریکا بلوبری را خشک کرده و در فصل زمستان به تنهایی یا مخلوط با گوشت مصرف می کردند. سرخپوستان، میوه های خشک را با آرد ذرت، عسل و آب مخلوط و از آن نوعی پودینگ تهیه می کردند. 

خواص :

۱- کاهش وزن

 نتایج یک مطالعه روی موش های آزمایشگاهی نشان می دهد که آنتوسیانین های تمشک آبی در هر دو مدل چاقی ناشی از رژیم غذایی و چاقی ژنتیکی به کاهش وزن کمک می کند. پس از ۹۰ روز تغذیه‏ ی موش‏ها با رژیم حاوی تمشک آبی، کاهش چشمگیری در چربی‏ ها به خصوص چربی‏ های شکمی، تری‏ گلیسیرید و کلسترول مشاهده شد. محققان دانشگاه تگزاس عقیده دارند که تمشک آبی سلول های چربی را از بین می برد. بر­مبنای تحقیقاتی که مجله‏ ی Experimental Biology در سال ۲۰۱۱ منتشر کرد، کاهش سلول‏های چربی در موش‏های تغذیه شده با دوز بالای تمشک آبی، ۷۳ درصد و در موش‏های تغذیه شده با دوز پایین،۲۷ درصد است. پلی فنول های این میوه، با آدیپوجنسیس(شکل گیری سلول های چربی) مبارزه کرده و سنتز و ذخیره سازی چربی را کاهش می­ دهد.

مطالعات دیگری نشان می­ دهد که کاتچین تمشک آبی، میزان چربی شکمی و وزن کل را کاهش می دهد. این ترکیب، ژن چربی سوز ناحیه ی شکم را فعال کرده و به این ترتیب به کاهش وزن و از دست دادن چربی کمک می کند. تمشک آبی، کم کالری و حاوی مقادیر زیادی فیبر و آب است. یک فنجان تمشک آبی حاوی ۳/۶ گرم فیبر و ۱۲۵ گرم آب است. فیبر این میوه با کاهش سرعت هضم مواد غذایی به رفع گرسنگی کمک کرده و به همین سبب موجب کاهش وزن هم می ‏شود.

 ۲- بهبود عملکرد مغز

 مطالعات نشان می دهد که مصرف تمشک آبی و یا مکمل های آن به مدت ۱۲ هفته به بهبود عملکرد مغز و تقویت حافظه به خصوص در افراد سالمند کمک می کند. این مطالعه برای نخستین بار تأثیر تمشک آبی یا مکمل های آن، بر عملکرد سیستم عصبی انسان را اثبات می کند. آنتوسیانین های موجود در این میوه، سیگنال های عصبی مراکز مربوط به حافظه در مغز را افزایش داده و از این راه عملکرد مغز و حافظه را بهبود می بخشند. نتایج مصرف روزانه ی آب این میوه در افراد سالمند، پس از ۱۲ هفته بهبود نسبی خوبی ‏را درفرآیند یادگیری و به خاطر آوردن کلمات نشان داد. افزون بر آن، سطح گلوکز و علائم افسردگی نیز کاهش یافت. نتایج این تحقیقات در نشریه ی Journal of Agricultural and Food Chemistry در سال ۲۰۱۱، منتشر شده است.

پژوهش های دیگری نشان می دهد، اسیدگالیک تمشک آبی، استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد و سبب جلوگیری از انحطاط سلول های مغز می شود. آنتی اکسیدان‏ های موجود در این میوه، عملکرد حافظه را بهبود می‏ بخشند، ضد التهاب هستند و استرس اکسیداتیو را کاهش می­ دهند.

۳- تنظیم کلسترول

در پژوهشی که به تأثیر نوشیدن چای تمشک آبی بر کودکان و نوجوانان مبتلا به هایپرکلسترولمی فامیلی (HeFH) می‏ پرداخت، هر روز به مدت ۶ ماه به ۱۰ فرد مبتلا به (HeFH)، چای بلوبری(حاوی دوز ۳۲ گرم در کیلوگرم، آنتوسیانین)خورانده شد. نتایج این گروه (گروه A) با افراد گروه شاهد یا B (۱۰ فرد مبتلا به HeFH که چای بلوبری مصرف نکردند) مقایسه شد. پس از ۱ ماه مصرفِ چای بلوبری، تغییر چشمگیری مشاهده نشد، اما پس از ۳ و ۶ ماه مصرف، کاهش چشمگیری در میزان LDL و کلسترول کل گروه A دیده شد. همچنین پس از ۶ ماه، کلسترول، HDL گروه A به میزان ۴۸٫۷۸ درصد افزایش یافت و در میزان آنتی اکسیدان ها افزایش و در محصولات پراکسیداسیون لیپیدی کاهش چشمگیری دیده شد.

تحقیقات نشان می­­ دهد، مصرف روزانه­ ی­ ۵۰ گرم تمشک آبی پس از ۸ هفته، اکسیداسیون LDL را به میزان ۲۷ درصد در شرکت کنندگان با وزن بالا کاهش می­ دهد. تحقیق دیگری نشان می­ دهد که مصرف ۷۵ گرم تمشک آبی همراه با یک وعده ی غذایی از اکسیداسیون لیپوپروتئین LDL به طور چشمگیری می کاهد.

۴- تنظیم قندخون

مطالعات نشان می‏ دهد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ با رژیم غذایی حاوی فیبر بالا، نسبت به افراد دیابتی که فیبر کمتری مصرف می کنند، سطح قند خون پایین‏تری دارند. مصرف فیبر در بیماران دیابتی نوع ۲ هم، بر تنظیم سطح قند خون و انسولین آنها مؤثر است. پژوهشگران مصرف ۲۵-۲۱ گرم فیبر در روز برای زنان و ۳۸-۳۰ گرم برای مردان را توصیه می کنند. باید دانست که هر فنجان تمشک آبی، حاوی ۳٫۶ گرم فیبر است.

پژوهش های منتشر شده در سال ۲۰۱۳ نشان می­ دهد، مصرف سه وعده تمشک آبی در هفته، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را به میزان ۷درصد کاهش می­ دهد.

براساس این پژوهش‏ ها، آنتوسیانین‏ های تمشک آبی آثار مطلوبی بر بهبود حساسیت به انسولین و متابولیسم گلوکز دارند. این مطالعه که روی ۳۲ فرد چاق مبتلا به مقاومت به انسولین انجام شده، نشان می دهد که مصرف تمشک آبی، سبب بهبود حساسیت به انسولین می‏ شود و خطر ابتلا به سندروم متابولیک و دیابت نوع ۲ را کاهش می‏ دهد.

۵- کاهش فشار خون

در یک مطالعه روی افراد چاق، مشخص شد که مصرف روزانه ۵۰ گرم تمشک آبی پس از ۸ هفته، فشار خون را به میزان ۶-۴ درصد کاهش می دهد. دیگر پژوهشها، همین تأثیر را به ویژه در زنان یائسه تأیید می‏ کند. نتایج حاصل از یک مطالعه ی جدید نشان می دهد تمشک آبی به کاهش سختی شریان ها و فشار خون کمک می کند. یافته های مرکز تحقیقات تغذیه نشان می دهد که مصرف منظم تمشک آبی، افزایش فشار خون و خطر ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد. این نتایج در مقاله ای به نام « مصرف تمشک آبی، افزایش فشار خون و سختی شریان ها را در زنان یائسه ی مبتلا به مرحله ی اول فشار خون و مرحله ی پیش از آن کاهش می دهد» در نشریه ی آکادمی تغذیه و رژیم های غذایی منتشر شده است.

نتایج این مطالعه نشان داد که در ۴۸ زن یائسه ی مبتلا به فشارخون بالا (مرحله ی اول فشارخون) مصرف یک دوره ی ۸ هفته ای(۲۲ گرم تمشک آبی خشک شده یا پودر آن) فشار سیستولیک و دیاستولیک خون را کاهش می دهد.

۶- بهبود بینایی

در یک پژوهش، اثر حفاظتی آنتوسیانین های تمشک آبی بر سلول های اپیتلیوم رنگدانه ی شبکیه (PRE) در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. این سلول ها با عصاره ی تمشک آبی تیمار شدند. نتایج این آزمایش (منتشر شده در نشریه ی تغذیه ی انگلستان، سال ۲۰۱۲ ) نشان داد که BAE از سلول های شبکیه در برابر آسیب های ناشی از نور از طریق توقف فرآیند پیری و آپوپتوز و همچنین تنظیم بیان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و رساندن آن به سطح نرمال، محافظت می کند. لوتئولین، زیگرانتین و فلاونوئیدهایی مثل روتین در تمشک آبی سبب تقویت مویرگ های چشم می شوند و دژنراسیون موکولا، آب مروارید، نزدیک بینی، دوربینی و خشکی چشم را کاهش می دهند.
در پژوهش دیگری، تأثیر آنتوسیانین های بلوبری بر سلول های شبکیه ی خرگوش بررسی شد. نتایج نشان داد که تغذیه ی روزانه ی خرگوش ها با عصاره ی بلوبری حاوی دوز ۲/۱ تا ۴/۹ گرم بر کیلوگرم آنتوسیانین به مدت ۴ هفته، آسیب ناشی از نور در سلول های شبکیه را کاهش می دهد.

بهترین زمان مصرف :

۲ ساعت پیش یا پس از غذا.