سیب ترش Granny Smith green apple

نام تجاری گیاه:

                                         Granny Smith green apple

نام علمی گیاه:

                                           Malus domestica × Malus sylvestris

تاریخچه:

سیب ترش گرانی اسمیت بومی استرالیا است و زمانی شناخته شد که خانمی به نام ماریا آن اسمیت بذر آن را در دهه ی ۱۸۶۰ م، به اشتباه کشت کرد. به همین سبب این میوه را گرانی اسمیت، نامیده اند. گرانی به معنی مادربزرگ است و اسمیت نام این خانم بود. براساس منابع موجود، این گیاه حاصل تلاقی دو گونه ی Malus domestica و Malus sylvestris است.

نخستین بار در دهه ی ۱۹۳۰ سیب گرانی اسمیت به اتحادیه ی اروپا صادر شد، سپس در دهه ی ۱۹۷۰ به ایالات متحده ی آمریکا راه یافت. این نوع سیب در سوپرمارکت ها به وفور یافت می شد چون به دلیل داشتن پوست ضخیم و خاصیت انبارداری، برای حمل و نقل مناسب بود. این میوه می تواند از اواخر اسفند برداشت و تا آبان ماه در انبار نگهداری شود. امروزه سیب ترش در استرالیا، اروپا، نیوزلند، آمریکای جنوبی و ایالات متحده ی آمریکا کشت می شود. 

خواص :

۱- آنتی اکسیدان

سیب ترش منبعی غنی از فلاونوئیدها به ویژه سیانیدین و اپی کاتچین است. ویتامین Cو فلاونوئیدهای این میوه آنتی اکسیدان های قوی هستند که بدن را از آسیب رادیکال های آزاد محافظت می کنند و بدین ترتیب از خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت و … می کاهند. 

۲- کاهش وزن

میزان کالری سیب ترش کم است و وجود فیبر زیاد در آن هم به کاهش وزن کمک می کند. فیبر محلول در قسمت نرم میوه، آب را در روده جذب می کند و ماده ای ژل-مانند تشکیل می دهد که از سرعت هضم می کاهد. چنانچه هنگام عصر یا دقیقاً پیش از غذا سیب ترش مصرف کنید، مدت زمان بیشتری احساس سیری خواهید کرد.

در دانشگاه واشنگتن تحقیقی انجام شد و محققان هفت نوع سیب به موش های چاق خوراندند و مشاهده کردند در موش هایی که سیب گرانی اسمیت می خوردند، ترکیب باکتریایی مدفوع تغییر کرد و شبیه ترکیب باکتری ها در مدفوع موش های لاغر شد. اهمیت این یافته در آن است که جمعیت باکتری دستگاه گوارش در موش های لاغر و چاق متفاوت است و این امر درباره ی انسان ها هم صدق می کند. با مصرف سیب ترش، نسبت باکتری هایی مثلE. Coli مشابه نسبت آنها در موش های لاغر شد و سیب ترش بیش از دیگر انواع سیب این اثر را داشت.

به گفته ی محققان، فیبر و پلی فنل های این نوع سیب حتی پس از اینکه در معرض جویدن، اسیدهای معده و آنزیم های هضم قرار گیرند، سالم باقی می مانند. وقتی این ترکیبات به روده می رسند، بوتیریک اسید تولید می کنند که منجر به توسعه ی جمعیت باکتری های مفید می شود. این تعادلِ مجددِ جمعیت میکروبی روده، سبب کاهش وزن می شود به همین دلیل می گوییم، مصرف سیب ترش در کاهش وزن موثر است.

۳- تنظیم فشار خون

محققان دانشگاه میشیگان در گزارشی بیان کردند که سیب می تواند تنش اکسیداتیو، فشار خون و میزان کلسترول را کاهش دهد. آنها در پژوهشی منتشر نشده، ابتدا باعث چاقی در موش های سوری شدند و سپس به نیمی از موش ها سیب خوراندند. در پایانِ مطالعه، گروهی که سیب خورده بودند کمتر در خطر ابتلا به بیماری قلبی بودند و سطح کلی سلامتی شان بالاتر بود.

جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

گل محمدی Damask-Rose

نام تجاری گیاه:

  Damask-Rose

نام علمی گیاه:                                        

.Rosa × damascena Mill

 تاریخچه:

براساس مدارک موجود، گل محمدی گیاهی بسیار قدیمی است. فسیل های این گل، با قدمت ۳۰ میلیون سال در آمریکا یافت شده است اما زادگاه و نخستین رویشگاه آن خاورمیانه و ایران است. در آغاز سده ی هفدهم میلادی، گل سرخِ ایران به هندوستان،‌ شمال آفریقا، ترکیه و سپس بلغارستان برده شد و کاشت آن گسترش یافت. ایران از قدیمی ترین تولیدکنندگان گل محمدی است. پیشینه ی تولید این گل در ایران، به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش می‌رسد. گفته می شود تقطیر گل سرخ نخستین بار در ایران و اواخر قرن هفتم پس از میلاد مسیح انجام شد. روش تقطیرِ گل، بعدها در قرن چهاردهم میلادی، به امپراطوری عثمانی هم منتقل شد. ایران تا قرن شانزدهم میلادی، تولیدکنندۀ اصلی اسانس این گیاه بود و آن را به سراسر دنیا صادر می کرد. اعراب مسلمان در سده ی ۱۰میلادی، هنر گلاب‌گیری را از ایران به اروپا بردند. نخستین کشور اروپایی که این هنر را به خدمت گرفت کشور اسپانیا بود.

خواص :

۱- تنظیم قند خون

در تحقیقی که روی موش های نرمال و دیابتی انجام شد، اثر عصاره ی گل محمدی با آکاربوز(داروی کاهنده ی قند خون که بازدارنده ی آلفا گلوکوزیداز است) مقایسه شد. نتایج نشان داد، عصاره ی این گیاه ضمن داشتن اثر بازدارندگی بر فعالیت آلفا گلوکوزیداز باعث کاهش قند خون شد. بازدارندگی از فعالیت آلفا گلوکوزیداز با جلوگیری از جذب کربوهیدرات از روده ی کوچک، باعث کاهش میزان گلوکز در خون می شود.

۲- بهبود عملکرد قلب و عروق

در پژوهشی عصاره ی گل محمدی باعث افزایش ضربان قلب در خوکچه های هندی شد. به گفته ی محققان، اخیراً یک ترکیب جدید به نام سیانیدین-۳-او-بتا-گلوکوزید از جوانه های گل محمدی استخراج شد که می تواند از فعالیت آنزیم مبدل آنژیوتنسین ۱(ACE) جلوگیری کند. از آنجا که ACE یک آنزیم کلیدی در تبدیل آنژیوتانسین ۱ به آنژیوتانسین ۲ (منقبض کننده ی عروقی که باعث افزایش فشار خون می شود) است، گل محمدی می تواند در بهبود عملکرد قلب و عروق موثر باشد.

۳- بهبود افسردگی

آن گونه که نتایج یک پژوهش نشان داد، استفاده از دوز پایین عصاره ی گل محمدی سبب کاهش افسردگی در موش های سوری شد. براساس یافته های این آزمایش، گل محمدی در دوزهای کم، اثری مشابه داروی ضد افسردگی ایمی پرامین دارد. محققان معتقدند دلیل خاصیت ضد افسردگی این گیاه می تواند اثر بازدارندگی آن بر بازجذب سروتونین باشد.

۴- افزایش میل جنسی

استفاده از اسانس گل محمدی باعث افزایش میل جنسی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی عمده(MDD) شد. ممکن است سازوکار تأثیر این گیاه در افزایش میل جنسی، ترکیبات موجود در اسانس گل محمدی باشد که اثرِ بازدارنده بر مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (این ماده باعث افزایش میل جنسی می شود) دارند. همچنین اسانس گل محمدی با افزایش تعداد اسپرم و تولید تستوسترون، به افزایش قدرت باروری کمک می کند.

.جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید

رزماری Rosemary

نام تجاری گیاه:

 Rosemary

نام علمی گیاه:   

        Rosmarinus officinalis L.

تاریخچه:

رزماری یا اکلیل کوهی گیاهی چندساله و معطر است که برگ‌هایی سوزنی ‌شکل و همیشه ‌سبز دارد. گل‌های آن به رنگ سفید، صورتی، بنفش یا آبی هستند. قسمت مورد استفاده ی این گیاه برگ و سرشاخه های گل دار آن است. با اینکه رزماری بومی نواحی مدیترانه ای است، هم اکنون، در اکثر مناطق معتدل اروپا و آمریکا می روید. رزماری صدها سال است که به عنوان ادویه و دارو مصرف می شود. بخشی از محبوبیت این گیاه، که آن را «گیاه یادبود» هم می نامند، به دلیل این باور رایج است که رزماری حافظه را تحریک و تقویت می کند. در یونان قدیم، دانش آموزان هنگام درس خواندن، شاخه های کوچک رزماری را لابه لای موهایشان می گذاشتند. در انگلستان هم  توانایی رزماری برای تقویت حافظه، این گیاه را به نماد سلامتی تبدیل کرد. رزماری در قرن شانزدهم و هفدهم، برای کمک به هضم، بسیار استفاده می شد و روغن آن نخستین بار، در قرن چهاردهم استخراج شد. امروزه این گیاه در سراسر جهان مصارف خوراکی و دارویی فراوانی دارد.

خواص :

۱- تنظیم قند خون 

در آزمایشی، مصرف رزماری باعث کاهش میزان گلوکز خون در انسان شد. براساس نظر محققان، بازسازی سلول های بتا در پانکراس و افزایش ترشح انسولین از این سلول ها بر اثر مصرف رزماری می تواند سازوکار اثر این گیاه بر کاهش قند باشد. رزماری می تواند با جلوگیری از آنزیم آلفا آمیلاز روده ای یا آنزیم a-گلوکوزیداز هم، جذب گلوکز در روده را کاهش دهد.

۲- تنظیم کلسترول خون

در پژوهشی، مصرف رزماری باعث کاهش پراکسیداسون چربی و بهبود پروفایل چربی در انسان شد. کاهش کلسترول کل و کلسترول بد به دنبال مصرف رزماری می تواند به دلیل مهار لیپاز پانکراس و لیپاز حساس به هورمون توسط اجزاء رزماری به ویژه رزمارینیک اسید و ترکیبات فنلی دیگر باشد. دلیل این کاهش می تواند حضور ساپونین هایی باشد که کمپلکس نامحلول با کلسترول تشکیل داده و دفع چربی از طریق مدفوع را افزایش می دهند.

۳- بهبود حافظه

در پژوهشی مصرف پودرِخشک برگ رزماری در دوزهای پایین، باعث بهبود عملکرد شناختی در افراد میانسال شد. محققان معتقدند، رزمارینیک اسید، کارنوسیک اسید و اورسولیک اسیدِ موجود در رزماری، می توانند دلیل اثر مثبت این گیاه، بر عملکرد شناختی باشند. محققان یکی از دلایل این اثر را نقش رزماری در کاهش تنش اکسیداتیو می دانند. هیپوکامپ(مرکز یادگیری در مغز) که نقش اساسی در شکل گیری حافظۀ فضایی (بخشی از سیستم کلی حافظه که در یادگیری از طریق به خاطر سپردن و به یاد آوردن نقش دارد) ایفا می کند، نسبت به تنش اکسیداتیو بسیار حساس است و کاهش تنش اکسیداتیو بر اثر مصرف رزماری باعث بهبود عملکرد شناختی می شود.

۴- کاهش علائم آلرژی

رزمارینیک اسید از مواد موثر موجود در رزماری است. در پژوهشی مشاهده شد که مصرف خوراکی رزمارینیک اسید اثر مثبتی بر بیماران مبتلا به رینوکونژونکتیویت آلرژیک (آلرژی همراه با خستگی، سرفه و علائم چشمی) فصلی داشت. استفاده از رزمارینیک اسید میزان خارش بینی، آبریزش و خارش چشم و علائم کلی آلرژی را کاهش داد. در پژوهشی، محققان، دلیل این اثر رزمارینیک اسید را، اثر مهارکنندگی آن بر فعالیت سلول های T ذکر کرده اند.

۵- تنظیم فشار خون

محققان معتقدند یکی از دلایل کاهش فشار خون بر اثر مصرف رزماری می تواند اثر این گیاه بر مهار ACE (آنزیم دخیل در فرایند افزایش فشار خون) باشد. رزمارینیک اسید یک ترکیب پلی فنلی است که از طریق فعال سازی مسیر نیتریک اکسید باعث گشاد شدن رگ ها می شود.

جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

چای سبز green tea

نام تجاری گیاه:

Green tea

نام علمی گیاه:

Camellia sinensis

تاریخچه:

چای سبز از برگ های گیاه چای تهیه می شود. استفاده از برگ های چای سبز نخستین بار بیش از ۳۰۰۰ سال پیش در منطقه ای در جنوب غربی چین رواج پیدا کرد و به احتمال زیاد، ابتدا برای جویدن و خوردن استفاده می شد. به تدریج و با گذشت زمان استفاده از برگ و جوانه ی چای در پخت و پز به عنوان دارو و نوشیدنی گسترش یافت، اما روش مناسب دم کردن برگ ها برای جلوگیری از فرآیند اکسیداسیون به قرن هشتم میلادی باز می گردد.

خواص :

۱- تسریع کننده ی کاهش وزن

 پژوهشی براساس مطالعات انسانی در نشریه ی طب چینی منتشر شده که نتایج آن نشان می دهد، مصرف چای سبز و عصاره ی آن پس از صرف غذا با افزایش حرارت و اکسیداسیون چربی به کاهش وزن کمک می کند. در این آزمایش که روی نمونه های انسانی انجام شد، ۳۰۰ گرم از EGCG (اپی گالوکاتچین گالات) به مدت ۲ روز به ۶ مرد چاق داده شد. یافته ها نشان داد که ترکیب EGCG به تنهایی سبب افزایش اکسیداسیون چربی در مردان شده و اثرات ضد چاقی دارد.

دیگر پژوهش منتشر شده در همین نشریه نشان می دهد که کاتچین(یک نوع پلی فنول) چای سبز به خصوص EGCG، اثر ضدچاقی دارد و به کاهش وزن کمک می کند. داده های مطالعات انسانی اخیر نشان می دهد که مصرف چای سبز با افزایش حرارت و افزایش اکسیداسیون چربی پس از صرف غذا به کاهش وزن کمک می کند. پلی فنول های چای سبز به افزایش حرارت درونی بدن کمک کرده و به این ترتیب میزان سوخت انرژی سلول های چربی را افزایش می دهد.

۲- تنظیم کننده ی کلسترول خون

 پژوهش منتشر شده ای در مجله یNutritional & Environmental Medicine نشان می دهد که چای سبز به کاهش کلسترول در بدن کمک می کند. این تحقیق را محققان آمریکایی و چینی روی ۲۴۰ مرد و زن (متوسط سن ۵۵ سال) انجام دادند و نتایج نشان داد که مصرف چای سبز پس از ۱۲ هفته باعث کاهش کلسترول LDL به میزان ۱۵ درصد می شود.

پژوهش دیگری نشان می دهد که چای سبز، کلسترول کل را کاهش داده و سبب افزایش HDL می شود. پلی فنول های چای سبز جذب کلسترول از طریق روده را مسدود کرده و به کاهش کلسترول کمک می کنند. این چای، باعث کاهش چشمگیر سطح کلسترول مضّرِ خون، به خصوص در افراد سیگاری می شود.

تحقیقات اُکودا (Okuda) و همکاران نشان داد، تانن چای سبز از افزایش سطوح سرم کلسترول جلوگیری کرده و آن را مهار می کند. نتایج این بررسی نشان می دهد که کاتچینِ چای سبز، سبب کاهش کلسترول خون می شود. مکانیسم این عملکرد شاید به دلیل دفع بیشترکلسترول و یا به دلیل افزایش دفع اسیدهای صفراوی و تغییر متابولسم کلسترول اِندوژن باشد.

۳- تنظیم کننده ی قند خون

 مطالعات گومز و همکاران نشان می دهد، EGCG(اپی گالوکاتچین گالات) چای سبز، با ناقل گلوکز وابسته به سدیم SGLT1، جذب گلوکز از راه روده را مهار می کند و از این راه به افزایش کنترل قندخون کمک می کند. برمبنای پژوهش دیگری که محققان ژاپنی، سال ۲۰۰۴ روی موش های آزمایشگاهی دیابتی انجام دادند، عصاره ی چای سبز باعث کاهش چشمگیر قندخون شد. EGCG با تقلید از عملکرد انسولین، به کاهش قندخون کمک می کند.

۴- تنظیم کننده ی فشار خون

پلی فنل های چای سبز در کاهش فشار خون موثر هستند. در پژوهشی که نتایج آن در Science Report انتشار یافت، نوشیدن چای سبز به طور چشمگیری سبب کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در افراد شد. پژوهشی دیگر در ژورنال Journal of Dietary Supplements    نشان داد مصرف چای سبز سبب کاهش فشار خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ شد. در این آزمایش، مصرف چای سبز به میزان سه فنجان در روز و به مدت چهار هفته، از فشاز خون سیستولیک و دیاستولیک کاست.

جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.

لیمو ترش persian lime

نام تجاری گیاه:

                                          Persian lime

نام علمی گیاه:

                                            Citrus latifolia Tan.

تاریخچه:

 لیموی ایرانی به احتمال زیاد حاصل تلاقی دو گونه ی Citrus aurantiifolia  و Citrus limon است. منشاء صحیح این گیاه شناخته شده نیست اما احتمال می رود بومی ایران باشد. در برخی منابع آمده است که در اواسط دهه ی ۱۸۰۰ میلادی از ایتالیا (یعنی سرزمینی که گفته می شود لیموترش از سال ۱۸۲۴ در آنجا کشت می شد) به برزیل وارد شد. برخی معتقدند لیموی ایرانی از طریق تاهیتی به ایالات متحده برده شد.

پس از جنگ جهانی اول، لیموی ایرانی جایگاه خود را در تجارت گیاهان یافت. البته در ابتدای کار، تاجران و مردم این گیاه را نمی پذیرفتند مثلا کانادایی ها تا مدتی این لیمو را قبول نمی کردند چون به لیموی مکزیکی عادت کرده بودند. در دهه ی ۱۹۳۰ بسیاری از پرورش دهندگان مرکبات در فلوریدا که به فکر کسب درآمد بیشتر بودند، لیمو ترش را کشت کردند و در سال ۱۹۴۹ استفاده از این گیاه گسترش یافت. اکنون این گیاه در بسیاری از نقاط دنیا از جمله ایالات متحده ی آمریکا، برزیل و استرالیا کشت می شود.

خواص :

۱-آنتی اکسیدان

لیموترش به سبب دارا بودن ترکیبات پلی فنلی، اسیدهای چرب و توکوفرول خاصیت آنتی اکسیدانی قوی دارد. ویتامین C، دیگر آنتی اکسیدانِ لیمو است که از لیپید های پلاسمای انسان در برابر آسیب پراکسیداتیو ناشی از انواع اکسیدان ها محافظت می کند.

۲-کاهش وزن

براساس نتایج پژوهشی که در ژورنال Medical Journal of the Islamic Republic of Iran منتشر شد، مصرف عصاره ی پوست لیمو باعث کاهش شاخص توده ی بدنی در کودکان و بزرگسالان شد. اسیدسیتریکِ لیموترش یک چربی سوز بسیار خوب است که در تعامل با اسیدها و آنزیم های دیگر معده باعث بهبود هضم می شود. محتوای بالای اسیدی در آب لیموترش به کاهش جذب قند از غذایی که می خورید کمک می کند. محققان دریافته اند افرادی که روزانه آب لیموترش مصرف می کنند کمتر دچار افزایش وزن می شوند. به نظر پژوهشگران، آب لیموترش به سم زدایی کمک می کند و سرعت متابولیسم را افزایش می دهد که نهایتاً در چربی سوزی مؤثر است.

۳-بهبود عملکرد معده

لیموترش نقش بسزایی در درمان اختلالات معده ای مثل سؤهاضمه، یبوست و زخم معده دارد. این میوه، از سوزش معده (بر اثر ازدیاد اسید معده)، تهوع و ازدیاد بزاق در دهان جلوگیری می کند. اسید موجود در این گیاه با کاهش اثر غذاهای چرب، از اسیدی بودن معده می کاهد. 

۴-ترمیم و جلوگیری از پیری پوست

لیمو، فواید زیادی برای پوست دارد. این گیاه به دلیل داشتن مقادیر زیاد ویتامین C و فلاونوئیدها که آنتی اکسیدان و آنتی بیوتیک های خیلی قوی هستند، باعث جوان شدن پوست می شود، آن را درخشان نگه می دارد، از عفونت ها جلوگیری می کند و از بوی بد بدن می کاهد.

جهت خرید و ادامه توضیحات می توانید-> اینجا<- کلیک کنید.